"A ty, kim chcesz zostać, gdy dorośniesz?" "
O ile dobrze pamiętam, potraktowałem to pytanie dosłownie. Kim chcę „być”. Kim chcę być, kiedy dorosnę.
Możliwości były nieograniczone: astronauta, pilot samolotu, pisarz, artysta, poszukiwacz przygód, odkrywca, rewolucjonista, rycerz, królowa… Nie ma ograniczeń dla wyobraźni, gdy masz sześć lat.
Granice dotarły, gdy dorastały. To nie wiek ich narzuca, to inni je pozują: dorośli, nawet najbardziej życzliwi, projektują na mnie własne reprezentacje świata.
A jeśli horyzonty otwierają się coraz bardziej, z każdym nowym pokoleniem, wczorajsze dzieci wciąż projektują własne ograniczenia na ograniczenia jutra.
Wiek, w którym ustalono limity bez ostrzeżenia
Nie pamiętam, w jakim wieku obniżyłem swoje ambicje, porzucając nocne sny.
Istnieje wiele czynników, które wyjaśniają wygląd i wzmocnienie wszystkich tych ograniczeń, które zintegrowałem, a które ukształtowały dorosłego, jakim się stałem. Wszystkie są dla nas osobiste, specyficzne dla naszych doświadczeń, niezależnie od tego, jak różnorodne mogą być.
Być może dla wielu kobiet istnieje wspólny mianownik: brak wzoru do naśladowania .
Jeśli widziałem siebie, jak zostałem nauczycielem w szkole lub dziennikarzem śledczym, to dlatego, że widziałem wokół siebie w filmach i telewizji kobiety, które już ucieleśniały to, kim chciałem się stać.
Talizman reprezentacji
Identyfikacja działa jak magiczna formuła przeciwko złej klątwie samoograniczenia: ta osoba wygląda jak ja, więc mogę BYĆ tym, kim jest. Czasami jest to takie proste.
Nie ma potrzeby mieć ich całego pułku. Wystarczy jeden, jeden pionier wystarczy, aby utorować drogę, jeden odważny udaje się rozbić szklany sufit dla wszystkich następnych.
Jeśli jest taki, który to robi, to dlatego, że wszyscy możemy, a przynajmniej dlatego, że nasza płeć nas nie powstrzyma.
Cnotliwy krąg światła, który sobie nawzajem przekazujemy
Im więcej lat mijają, tym bardziej stają się te modele. Następnie tworzy się zapierający dech w piersiach krąg cnoty : nowe wzorce do naśladowania koncentrują się na zwróceniu światła starszym, a czyniąc to, przekazują pochodnię kolejnym.
Myślę o Pénélope Bagieu, której lektura bloga, gdy byłam studentką, utwierdziła mnie w przekonaniu, że można być młodą kobietą, mówić o sobie, robić karierę artystyczną ciężką pracą i wytrwałością.
Widząc ją dzisiaj, przeglądającą programy telewizyjne promujące jej albumy Culottées, składającą hołd wszystkim tym wyjątkowym kobietom, które historia niesłusznie pozostawia w cieniu i grozi zapomnieniem, głęboko mnie porusza.
Powiedziałbym to samo o Alison Wheeler i Bérengère Krief, których kariery opowiadają tę samą historię nerwów, ciężkiej pracy i wytrwałości.
Model, którego mi brakowało
Ale dorastając nie miałem modelu, którego potrzebowałem, aby wyrazić swoje ambicje zaangażowania w służenie innym. Ludzie mówili do mnie o „politykach” i rzeczywiście widziałem tylko mężczyzn.
I wydaje mi się, że daleki jestem od samotności w tym zamieszaniu: gdzie są pionierzy, ale przede wszystkim, jak iść ich śladami?
Mam szczęście: ostatecznie znalazłem model, który uosabia moją koncepcję zaangażowania politycznego. Rozpoznaję siebie w przeszkodach, które musiała pokonać, w swojej filozofii życia, w relacjach z innymi.
A moim wzorem w polityce jest Najat Vallaud-Belkacem. Przyjęła nasze zaproszenie na 8 marca i rozmawialiśmy z nią o pewności siebie, legitymizacji, ambicji i syndromie oszusta, trudnościach, jakie napotkała w jej życiu zawodowym, ale także o „najwyższym szczęściu, jakie to zdolność do działania. "
Najat Vallaud-Belkacem przez godzinę odpowiadał na nasze pytania
Nasz maraton na żywo mogliśmy rozpocząć 8 marca pod hasłem #EllesOuvrentLaVoie z pierwszą Francuzką, która została mianowana Ministrem Edukacji Narodowej!
„Zaangażowanie polityczne ma być zamieszkane przez sprawę, w której chcesz widzieć postęp”
Piękna chwila współczucia i wymiany z całą redakcją, która dała nam niezły zastrzyk pewności siebie i siły!
Nadchodzą powtórki z innych sekwencji dnia, bądźcie czujni na mademoisell!
