Praca Océane jest również jej pasją i jest to praca sezonowa daleka od klasyki!
Bycie patrolerem narciarskim
Czy kiedykolwiek znalazłeś się w niebezpieczeństwie na stoku narciarskim? Nie życzę ci tego, ale jeśli tak się stanie, pewnego dnia możesz mieć Océane jako zbawiciela, którego zadaniem jest zabezpieczanie ośrodków narciarskich !
Jak wygląda codzienne życie patrolera narciarskiego? Mówi ci!
Kim jesteś i skąd pochodzisz?
Nazywam się Océane, mam 22 lata. Pochodzę z Crest-Voland w Sabaudii, a obecnie mieszkam w Châtel w Haute-Savoie.
Czy przed atakiem na swoją pracę masz w życiu pasję lub talent?
Uwielbiam jazdę na nartach (niezbędna w mojej pracy), ale także piesze wycieczki! Krótko mówiąc, mój kif to góry!
Ja z saniami, po ratunku wracam na wyciąg krzesełkowy.
Jaka jest twoja praca
Zimą jestem patrolerem narciarskim, a latem fantastycznym operatorem. Tutaj skupię się na pracy trackera, ponieważ jest to ta, którą ćwiczyłem najwięcej i którą znam najlepiej.
Jak wyjaśniłbyś to swojej hipotetycznej młodszej siostrze w kilku słowach?
Celem patrolera narciarskiego jest zabezpieczenie stoku i ratowanie osób, które odniosły kontuzję lub potrzebują pomocy na stoku (a czasem nawet poza stokiem).
Dlaczego lubisz to, co robisz?
Uwielbiam tę pracę, ponieważ łączy w sobie z jednej strony moją pasję do jazdy na nartach, az drugiej chęć pomagania innym i bycia użytecznym.
Mój ojciec sam jest patrolem narciarskim i to on wprowadził mnie w ten zawód.
Jest to praca fizyczna, ale wzajemna pomoc jest bardzo obecna i podoba mi się spójność, którą można stworzyć między kolegami.
Podoba mi się relacja z klientami, poza służbami ratunkowymi częściej ich widujemy, aby pomóc im znaleźć drogę na stoku, podać prognozę pogody i wiele innych rzeczy.
Uwielbiam też pierwszą pomoc, pomaganie ludziom i dostrzeganie uznania w ich oczach na końcu zabiegu.
Helikopter do ewakuacji mniej poważnych rannych (z widokiem na Mont Blanc)!
Jest to zawód wykonywany znacznie częściej przez mężczyzn niż przez kobiety i myślę, że lubię pokazywać, że mam takie same możliwości jak oni .
Jaką drogą zostać patrolerem narciarskim?
Czy to jest obszar, który wybrałeś od początku, czy też trafiłeś tutaj po jednej lub kilku reorientacjach?
Ten zawód zawsze mnie pociągał i nawet zmieniłem orientację, aby móc go wykonywać.
Zrobiłem dwa lata na licencji psychologicznej, zanim zmieniłem kierunek na licencję turystyczną, aby jak najlepiej trzymać się projektu trackera.
Co miałeś do treningu?
Aby zostać lokalizatorem pierwszej pomocy, należy wykonać kilka kroków. Najpierw musisz zdać techniczny test narciarski. Jest to zjazd poza trasą o długości minimum 300 metrów.
Musisz pokazać wszystko, do czego jesteś zdolny w bardzo krótkim czasie i na często trudnym terenie.
Następnie należy zaliczyć moduły pierwszej pomocy PSE1 i PSE2 (Pierwsza pomoc w Zespole 1 i 2). Każdy moduł trwa 1 tydzień i jest weryfikowany przez praktyczne przypadki i MCQ.
Po teście technicznym i pierwszej pomocy pozostaje faktyczne szkolenie w zakresie śledzenia narciarstwa.
Jest to szkolenie trwające ponad 5 tygodni. Pierwsza jest całkowicie teoretyczna: praca, góry, meteorologia i nauka o śniegu (badanie śniegu) i wiele innych rzeczy związanych z pracą.
Pod koniec pierwszego tygodnia przystępujemy do MCQ, które potwierdza naszą wiedzę i pozwala nam przejść do dalszej części szkolenia. Jeśli nie potwierdzimy tego MCQ, nie możemy kontynuować.
Kolejne 4 tygodnie są całkowicie poświęcone praktyce. Udzielamy pierwszej pomocy dostosowanej do warunków górskich oraz obsługi środków ewakuacji rannych (sanki i taca).
Pod koniec 4 tygodni zdajemy egzamin praktyczny z tych 3 modułów (pierwsza pomoc, taca, sanki) i 2 ustne, jeden z meteorologii, a drugi z nauk o śniegu.
Moje codzienne życie jako patrolowiec narciarski
Czy musiałeś rozstrzygać między dwiema wizjami pracy: „Wolność, robię to, co lubię i szkoda dla niepewności bezpieczeństwa” VS ”, wolę zapewnić stabilne wynagrodzenie, nawet jeśli jest nie moja wymarzona praca ”?
Nie, moi rodzice zawsze wspierali mnie w rzeczach, które chciałem robić i co mi się podobało. Moje kryteria zawsze polegały na robieniu tego, co lubię, a wtedy zobaczymy stabilność .
Jest to więc praca sezonowa, więc z pewnością jest bardziej niepewna niż inna, ale przestawiłem się na licencję turystyczną, aby latem wykonywać inną działalność.
Czy masz typowy dzień?
Typowy dzień zaczyna się od otwarcia tras narciarskich.
Wchodzimy na tory przed otwarciem dla klientów, aby umieścić znaki ostrzegające przed niebezpieczeństwami , aby sprawdzić, czy wszystkie są przejezdne.
Następnie rozstawiamy punkt pierwszej pomocy, wyjmujemy sanki i / lub tacę by szybciej wyjść w przypadku kontuzji, sprawdzamy czy nasz sprzęt ratowniczy jest w dobrym stanie i czy starczy nam na cały dzień .
Następnie patrolujemy tory, aby upewnić się, że są bezpieczne przez cały dzień.
Jeśli jesteśmy na stałe uratowani, zostajemy na stacji i jesteśmy gotowi do wyjazdu na wypadek wezwania kontuzjowanego.
Punkt pierwszej pomocy
Pod koniec dnia zamykamy stoki, upewniając się, że na terenie narciarskim nie ma nikogo i usuwamy oznakowanie, aby ratownicy mogli przygotowywać stoki w nocy.
W niektóre dni, po obfitych opadach śniegu, musimy zapobiegawczo wyzwalać lawinę .
W takich przypadkach przyjeżdżamy godzinę wcześniej i udajemy się w góry, aby wywołać lawiny i tym samym zabezpieczyć odsłonięte zbocza.
Twoje małe szczęście, które sprawia, że kochasz swoją pracę?
Krajobrazy w górach są wspaniałe, a będąc na miejscu pierwszym i ostatnim, który opuszcza, jesteśmy świadkami zapierających dech w piersiach wschodów lub zachodów słońca.
Niezbędna cecha do rozkwitu w tej pracy?
Widzę trzy podstawowe cechy: mieć ducha zespołowego, lubić prześcigać się fizycznie i mieć dobre relacje .
I wreszcie, kiedy zaczynałeś, ile zarobiłeś? (ponieważ ważne jest, aby wiedzieć, czego się spodziewać!)
Mój pierwszy sezon zrobiłem na jednej z najlepiej płatnych stacji, zarabiałem trochę ponad 2000 € netto miesięcznie.
W przyszłym sezonie mam nadzieję, że zostanę zabrany na inną stację, a pensja będzie trochę mniejsza, rzędu 1500/1600 € netto!
