Elizabeth Sloane to kobieta, która wydaje się zimna, pozbawiona skrupułów i bardzo ambitna. Będąc u progu zaoferowania aktom stulecia na rzecz ustawy broniącej broni w jej konserwatywnym gabinecie, wbrew wszelkim przeciwnościom, zostanie zdewastowana w gabinecie dwupartyjnym.
Otwiera się przed nią nowy świat lobbingu, w którym potrzeba czegoś więcej niż tylko jej intelektu i metod, by utrzymać głowę nad wodą w tym seksistowskim i niebezpiecznym środowisku.
Panna Sloane i jej pozycja na noszeniu broni
Panna Sloane pojawia się na przesłuchaniu w Senacie, podczas którego Elizabeth Sloane siedzi na miejscu oskarżonego. Thriller polityczny, który zapowiada kolor: zamiast oskarżać, bronię się.
Na papierze film polityczny zawiera wszystko, co mogłoby uczynić go doskonałym filmem:
- aktualny temat w aktualnym delikatnym kontekście: nie utrudniaj dostępu do broni
- obiektywny punkt widzenia, który pokazuje dwie partie nie wszystkie białe lub czarne: reprezentowani są Demokraci i Republikanie
- postacie zdolne do znokautowania przeciwników: dobre przemówienia
- Waszyngton bardziej podejrzany niż kiedykolwiek
Niestety stwierdzam, że jest coś trochę słabego. Może brak dogłębności w podejściu do tematu politycznego? Trudne do zdefiniowania, ale oglądając film nie czułem wagi tego, co mi powiedziano.
Wyjątkowy występ Jessiki Chastain
Cały film spoczywa na barkach Jessiki Chastain i jej roli Miss Sloane. A jeśli polityka może ostatecznie nie znaleźć się w centrum thrillera, to bardziej chodzi o analizę tej zimnej i wyrachowanej postaci.
Surowy portret wysublimowany przez jego nieskazitelnych partnerów do zabawy, jego Miss Sloane jest nienaganna.
Właściwie uważam za wyjątkowo niefortunne, że pisanie filmu głównie (bo obsada nie musi się wstydzić) nie dorównuje jego wykonaniu, bo ta rola w moich oczach po prostu zasługiwała na nominację do Oscara .
