Spotkaj się ze mną o 15:50 Prawdopodobnie dotarłem około 16:30 .
Więc to na pewno, gdy już tam jestem, niekoniecznie jestem tym, który najbardziej narzeka. Ale umieśćmy to w kontekście: istnieje wiele błędnych przekonań na temat ludzi, którzy regularnie się spóźniają.
Pozwólcie, że wyjaśnię: często, kiedy przychodzę dwadzieścia minut po zaplanowanym czasie, wyrzucają mnie: „Naprawdę robisz to specjalnie!”. ”.
Z WYJĄTKIEM… tak i nie .
„Późno, późno, mam umówione spotkanie”
Prawdą jest, że w pewien sposób sam sobie zadawałem już pytanie: „czy znajdę nieświadomą satysfakcję w beztroskim zawieszeniu spodu moich partnerów?” ”.
Ale Freud nigdy nie będzie tam, aby odpowiedzieć na moje pytania, a problem ogranicza się po prostu do mojego decydującego braku punktualności, który, podobnie jak większość ludzi będących ofiarami tej plagi, idzie w parze z wrodzoną niezręcznością. Co jest moim przypadkiem i zawsze będzie.
Wystarczy spojrzeć na stan mojego życia w moim mieszkaniu, wygląda to jak zła reinterpretacja naturalnej wielkości Picassa wystawionego w paryskim T1. Tyle że to tylko naprawdę duży bałagan .
Spędzam czas na łamaniu, przegrywaniu, grzebaniu w stosach rzeczy, które odkładam co miesiąc i które wracam na następny dzień .
Gdybym w równoległym świecie był Syzyfem, przetoczyłbym pod górę bardzo dużą kulę ubrań, a nie głaz. Ale błądzę. (Dziwne ...)
Przestań myśleć z góry o ludziach w pośpiechu
Wracam do naszych rąk, więc cały czas się spóźniam.
Jednym z najczęściej powtarzających się założeń dotyczących spóźnialskich jest to, że czerpią wielką przyjemność z bycia pożądanym.
Więc jeśli nie jesteś odrobiną gwiazdeczki na krawędziach (ten typ osobnika z pewnością istnieje), jest to całkowicie fałszywe.
Osobiście powiedziałbym nawet, że z każdym nowym opóźnieniem rodzi się we mnie poczucie winy i zła.
Nigdy nie jestem szczęśliwy , kiedy mówię sobie, że osoba na mnie czekająca zapuszcza korzenie od dwudziestu minut . (Przyznaję, śmieję się, wyobrażając sobie przyjaciół na drzewach).
Tyle że tutaj jest NIEKONTROLOWANA. Moje wnętrze nie pozwala mi gdzieś odejść w odpowiednim czasie.
Ja, kiedy znowu zawiodłem
Czasami jestem gotowy z dużym wyprzedzeniem, bo boję się dusić osobę, która miała odwagę zaproponować mi randkę.
Potem na dwie minuty przed wyjazdem jest dramat : coś pechowego spada lub (tu wchodzę) nagle stwierdzam, że nie lubię już ubrań, które noszę.
Czasami nawet się denerwuję. Dzieje się tak, gdy w połowie zdaję sobie sprawę, że zapomniałem karty kredytowej w mieszkaniu po raz dziesiąty w tygodniu lub przekręcam jeden klucz tuż przed bardzo ważną datą.
Moja odwrócona natura ma z tym coś wspólnego, ale czasami mówię sobie, że karma może być dla mnie naprawdę ciężka.
Relatywizuj swoje opóźnienie
Kiedy śledzimy przynajmniej wiadomości, bądźmy szczerzy, w życiu pojawiają się poważniejsze tematy.
Ten mały problem ma ostatecznie tylko codzienny charakter i dotyka wielu ludzi.
Według Wall Street Journal, niektórzy naukowcy uczynili z tego nawet centrum swoich badań.
Pokazaliby, że chroniczne opóźnienia wynikają z rzeczywistego postrzegania czasu, które jest inne, a nie tylko z powodu lenistwa lub wyboru.
Co potwierdza, że bycie tym, który przybywa później, niekoniecznie jest przyjemniejsze niż bycie tym, który pojawia się wcześniej:
Z pewnością jest lepiej niż stać w pobliżu i spędzać czas, czekając na kogoś, ale na liście nigdy nie znaleźliśmy „biegania i krzyczenia, aby ograniczyć szkody wynikające z spóźnienia”.
Bo tak, to też jest za kulisami. W zależności od stopnia jego zimna jest dużo stresu i rozproszenia.
Pośpiech może nawet stać się integralną częścią osobowości. Czasami chciałbym mieć medal, żeby bez większych problemów dotrzeć do celu.
Co masz na myśli, że czekałem już dziesięć minut?
Moje osobiste wskazówki dla spóźnialskich
Mówię do tych i tych, którzy czytają ten artykuł, zamiast się przygotowywać.
Jeśli znajdziesz się w tym profilu i cierpisz z tego powodu (TAK, osoby spóźnione też cierpią ), radzę po prostu zaakceptować swoją sytuację i kontynuować wysiłki na rzecz poprawy siebie.
Prawdopodobnie nigdy nie dotrzesz na czas lub bardzo rzadko (-> cenne chwile). I Cóż, ZARÓWNO .
Każdy ma swoją winę, ta jest twoja, niestety rani twoich bliskich, ale jeśli cię znają, będą się z tobą śmiać.
Twoi krewni.
Ta część ciebie jest w końcu swego rodzaju urokiem… Uspokój się, powiedziałem trochę .
Przestań się obwiniać, to nie pomoże i wiesz o tym, ponieważ próbowałeś już być regularnym dwadzieścia razy i zawiodłem dziewiętnaście razy.
Mimo wszystko, oddajmy królikowi Alicji to, co należy do królika Alicji (zegarek?). Nie dlatego, że jesteś akceptowany takim, jakim jesteś • powinieneś wykorzystać to, że nie starasz się ulepszyć.
George Brassens powiedział: „Jedyną możliwą rewolucją jest próba ulepszenia siebie w nadziei, że inni zrobią to samo. Świat będzie wtedy lepszy ”.
Moja mama też powtarza: "NIE SPOCZYWAJ NA SWOJEJ NAJEMNEJ".
Pocałunek.
