Napaść na tle seksualnym między dziećmi: nasze dossier
W lipcu 2021 roku opublikowaliśmy na Mademoisell zeznanie, które otworzyło wyłom: w dniu, w którym jeden z moich przedszkolaków dokonał napaści seksualnej na jego koleżankę z klasy.
Komentarze w tym artykule zdawały się wskazywać, że tego rodzaju napaści są znacznie bardziej rozpowszechnione, niż można by sobie wyobrazić, i dlatego wezwaliśmy do składania referencji.
Otrzymaliśmy 70 z nich, dlatego postanowiliśmy rozpocząć publikację pełnego pliku w tej sprawie.
Cały proces, jak również jego podsumowanie, można znaleźć w artykule Napaść seksualna między dziećmi: nasz plik w 7 częściach.
Dotyk seksualny, który może mieć miejsce między dziećmi, często rodzi kluczowe pytanie: zabawę, „siusiu dotykiem”.
Bo rzeczywiście, niektóre dzieci „bawią się w lekarza”, a to może być zupełnie normalny i banalny etap rozwoju dziecka. Ale co, gdy wszystkie obecne dzieci nie chcą uczestniczyć w „grze”?
Potencjalna rola presji społecznej
Oto, co stało się z Carlą *:
„Byłam w głównej sekcji przedszkola. Z koleżankami i kilkoma chłopcami, którzy byli o rok starsi od nas, zebraliśmy się, aby bawić się w ukrytym zakątku placu zabaw.
Nie wiem, jak to się stało, ale pewnego dnia „zabawa” polegała na tym, że dziewczyny miały pokazać wszystkim swoją płeć i pozwolić chłopcom na zmianę jej dotykać.
Pamiętam, że nie chciałem, ale presja ze strony grupy sprawiła, że odpuściłem. "
Nie było przemocy, nikt ściśle mówiąc jej nie „zmusił”, ale presja społeczna odegrała tę rolę i gdzieś „zmusiła ją do zgody”:
„To było około 12/13 lat, kiedy przypomniałem sobie ten epizod, a potem poczułem się źle, szukałem wyjaśnienia.
Nie postrzegałem siebie jako ofiary napaści (nadal nie), ale nadal czułem się tak samo nieswojo w tym odcinku (i nadal jestem). "
Omówiłam to świadectwo z Margaux Collet, kierownikiem studiów i komunikacji w Wysokiej Radzie ds. Równości Kobiet i Mężczyzn. Widzi korzenie kultury gwałtu:
„Tutaj możemy zobaczyć pochodzenie mgławienia: jeśli zaakceptujemy to w wieku 4 lat, nie jest zaskakujące, że w wieku 17 lat też to akceptujemy, ponieważ jest to„ zabawne ”, a inne dziewczyny to robią. Nie możesz odmówić w tych warunkach, to bardzo skomplikowane.
W liceach spotykamy te same gry i przemoc, z seksistowskim upokorzeniem, degradacją ciała, to te same mechanizmy. "
Napaść seksualna między dziećmi: „W porządku, to tylko gra”
Rzadko kiedy Carla odważyła się odpowiedzieć na swój niepokój i niepokój związany z tym wydarzeniem, spotykała się z typem dyskursu większości:
„To NIE jest napaść, to tylko zabawy między dziećmi , musimy przestać widzieć zło wszędzie. "
I nawet dzisiaj zastanawia się:
„ Czy to napaść? Jak to wtedy internalizowałem? Czy pomogłoby mi to powiedzieć o tym dorosłemu, czy coś by to zmieniło? "
Carla, która ma teraz 25 lat, wyjaśnia, że dzisiaj wszystko jej się układa:
„Nigdy nie myślę o tym, co się stało, nie sądzę, żebym doznał traumy. Następstwa, które mi pozostały, to ten żużel w żołądku, gdy temat jest podnoszony przede mną . "
Czy możemy mówić o napaści na tle seksualnym?
Czy możemy więc mówić o rzeczywistej agresji? Prawdopodobnie nie. Catherine Brault, prawniczka z oddziału nieletnich izby adwokackiej w Paryżu, wyjaśnia, że aby zakwalifikować agresję, musi istnieć „świadomość przestępstwa”.
„Kiedy są bardzo małymi dziećmi, trzeba mieć świadomość tego, co zakazane. Dzieje się to w wieku 3, 4, 5, 6, 7 lat… To jest specyficzne dla każdego dziecka. Istnieje zasada odpowiedzialności karnej: wiek, od którego można uznać za winnego popełnienia przestępstwa.
We Francji nie ma ustalonego wieku, ale bierzemy pod uwagę zdolność rozeznawania, zdolność zrozumienia konsekwencji swoich działań. "
W tym konkretnym przypadku jest mała szansa, że te dzieci zdawały sobie sprawę z tego, że Carla nie chciała uczestniczyć w tej „zabawie” i jakie konsekwencje może to mieć. Christine Barois, psychiatra dziecięca, wyjaśnia złożoność tematu:
„W rzeczywistości istnieje kwestia limitu i tego, jak go stawiamy: czy jesteśmy w trakcie odkrywania gry, czy w agresji? To jest dość subtelne. To trudne, bo jeśli mi nie powiesz, że to źle, to nie wiem. "
Pomoc dzieciom w wyznaczaniu granic własnego ciała jest możliwa
I rzeczywiście, dzisiaj temat ciała, własnego i innych, szacunku dla innych i ich ograniczeń jest w tym wieku rzadko poruszany.
„Dzisiaj mówienie o edukacji seksualnej w przedszkolu jest skomplikowane” - wyjaśnia Margaux Collet.
Rzeczywiście, prawo mówi, że musimy rozmawiać o edukacji seksualnej w szkołach, college'ach i liceach, bez rozróżnienia na szkołę podstawową i przedszkolną. Ale okólniki określające stosowanie prawa powodują zniknięcie przedszkola, mówimy tylko o szkole podstawowej.
Więc to jest wykładnia prawa . "
Raport o edukacji seksualnej opublikowany przez HCEfh w czerwcu 2021 r. Stwierdza:
„Ustawa z dnia 4 lipca 2001 r. O dobrowolnym przerywaniu ciąży i antykoncepcji stanowi, że „ informacje i edukacja seksualna są zapewniane w szkołach, na uczelniach i liceach w co najmniej trzech sesjach roczne i jednorodne grupy wiekowe ” , a sesje te„ przyczyniają się do uczenia się szacunku należnego ludzkiemu ciału ”(art. L312-16 kodeksu edukacyjnego). "
Jednak Margaux Collet mówi mi, że ten sam raport pokazuje, że dzisiaj „edukacja ciała w przedszkolu istnieje, ale daleka jest od systematyczności. "
Jak wychować dzieci z przedszkola?
Na przykład spotkałem Sonię Lebreuilly, socjo-seksuologa i pedagoga zdrowia seksualnego .
„Stworzyłem narzędzie do dużych odcinków na zlecenie ratusza, ponieważ w czasie przerwy dzieciaki się dotykały. "
Dla niej ważne jest mówienie o ciele w przedszkolu:
„Dzieci zadają sobie 1000 pytań. W przedszkolu uświadamiamy sobie różnicę między płciami: to normalne, że chce się iść i zobaczyć!
Ale nagle, jeśli wyjaśniamy przez dzieci itp., To je uspokaja, uspokaja i tak naprawdę nie muszą iść i zobaczyć. "
Podkreśla, że to, co rozumie się tutaj przez „edukację seksualną”, nie ma związku z seksualnością dorosłych , odbywa się w sposób dostosowany do ich wieku:
„Nie będziemy używać terminu agresja, ale są sytuacje, które możemy wziąć za przykłady. W toaletach wiemy, że dzieci patrzą na siebie i zapytamy je, czy nie przeszkadza im to, że się na nie patrzą.
Wyjaśnimy im, że musimy zadać to pytanie, a jeśli drugi nie odpowie, musimy spojrzeć cielesnie na to, jak będzie: czy jest zły, smutny? Jeśli nie mamy prawa zobaczyć, czy się nie zgadza, mamy jeszcze mniej prawa go dotykać. "
Wiele szkół nie podejmuje żadnych działań
Jednak wdrożenie w szkołach jest dalekie od automatycznego: często zależy od dobrej woli nauczycieli, którzy nie zawsze są przeszkoleni, lub od administracji szkolnej, jak również od jej budżet.
Podsumowując, raport dotyczący edukacji seksualnej HCEfh wskazuje, że wyniki barometru przeprowadzonego na reprezentatywnej próbie 3000 szkół (publicznych / prywatnych) w roku szkolnym 2021/2015 budują:
„ 25% ankietowanych szkół deklaruje, że nie zrealizowało żadnego działania ani sesji z zakresu edukacji seksualnej, pomimo ciążącego na nich obowiązku prawnego. (…)
Najczęściej dyskutowane tematy to biologia / reprodukcja, aborcja / antykoncepcja, HIV / AIDS oraz pojęcie „szacunku”, zwłaszcza między płciami. I odwrotnie, najmniej poruszane są kwestie przemocy ze względu na płeć i przemoc seksualną lub orientację seksualną. "
Działania, które mają być podjęte, nie muszą więc już mieć charakteru legislacyjnego, ponieważ ramy są już obecne w prawie, ale po stronie środków przyznanych nauczycielom i szkołom na stosowanie prawa.
To świadectwo pochodzi z ponad 70 tekstów, które otrzymaliśmy po wezwaniu świadków 26 lipca 2021 roku.
* Imiona zostały zmienione
Dalej:
- Jak wyjaśnisz dzieciom, jak wyglądają ich genitalia?
- „Baby Scumbag”, lat 15, aresztowany za wykorzystywanie seksualne 12-letniego dziecka
- Zgoda seksualna tłumaczona filiżanką herbaty
Napaść seksualna w dzieciństwie - seria świadectw
- Napaść na tle seksualnym między dziećmi: nasze dossier w 7 częściach
- Byłem napastowany seksualnie każdego wieczoru w szkole przez 6 lat - Axelle, od 5 do 11 lat
- Byłem kilkakrotnie gwałcony przez mojego brata - 11-letnią Naomi
- „Poprosiła mnie, żebym włożył rękę w jej majtki i dotknął” - Amira, 7 lat
- „Mój brat chciał, żebyśmy mieli dziecko, jak dorośli” - Nora, 8 lat
- „Muszę o tym porozmawiać, ale jak iz kim? »- Delphine, 6 lat
- „Powiedziała, że Noah włożył rękę w jej majtki” - Christine, nauczycielka
