Nie mam talentu do śpiewania, ku rozczarowaniu mojej matki, która chciałaby, żebym uwolnił Mariah Carey z bekhendem, żeby zająć Stade de France zamiast niej.
Ale zawsze lubię wmawiać ludziom wieczorem, kto chce to usłyszeć, że jestem śpiewakiem operowym (lub trenerem fok, ale ludzie mniej gryzą w hak).
Moją ulubioną piosenką, którą mogę zadać rówieśnikom jest prawdopodobnie Maria z musicalu West Side Story.
Rozpoczynając go dziś rano, ku niezadowoleniu moich wyśmienitych kolegów, postanowiłem uczynić ten film klasykiem tygodnia.
Chodźmy !
West Side Story, o co w tym wszystkim chodzi?
W slumsach Nowego Jorku ścierają się dwa klany. Z jednej strony Rekiny dowodzone przez Bernardo, z drugiej Jets dowodzone przez Riffa. Ich życie jest przerywane kłótniami, tańcami i miłością.
Tyle że jedna z jego ukochanych spowoduje zachwianie równowagi w piersiach wrogich klanów… Tony z Jets zakochuje się w Marii, siostrze Bernarda.
Sielanka, która, jak możesz sobie wyobrazić, zmienia się w dramat, gdy tylko rozejdą się wiadomości.
West Side Story jest inspirowana Szekspirem
Może zauważyliście pewne podobieństwa między wysokością tego musicalu a Romeo i Julią? Właśnie tego chciał twórca West Side Story!
W 1949 roku zastanawiał się nad nowoczesną wersją historii upadłej miłości i początkowo chciał sprzeciwić się dwóm gangom: jeden składał się z Żydów, a drugi irlandzkich katolików.
Wreszcie porzuca religię i koncentruje się na kwestii imigracji, stawiając Portorykańczyków przeciwko białym Amerykanom.
West Side Story, serial na długo przed filmem
Wbrew temu, co myśli wielu miłośników filmu, to nie on zainspirował sztukę, ale na odwrót.
West Side Story był pierwotnie przedstawieniem na Broadwayu, którego premiera miała miejsce 26 września 1957 roku.
Przez prawie trzy lata serial cieszył się bezprecedensowym sukcesem, przez co producenci z Mirisch Company chcieli zrobić z niego film.
Projekt został powierzony Robertowi Wise'owi, który doprowadził go do stworzenia tego, co dziś za obopólną zgodą określa się mianem arcydzieła.
Robert Wise jest współwłaścicielem West Side Story
Jeśli jesteś fanem filmu, być może zauważyłeś, że dwóch artystów jest uznawanych za reżyserów.
Pierwszym odpowiedzialnym za reżyserię jest Robert Wise; co do drugiego, Jerome Robbins, zajął się tańcem i śpiewem sekwencji I Feel Pretty, America i Cool.
Dwóch filmowców, którzy wiedzieli, jak współpracować, aby zapewnić najlepszą możliwą pracę!
West Side Story, zwieńczona nagrodami
W sumie musical zdobył około 10 Oscarów, w tym dla najlepszego aktora drugoplanowego, najlepszej aktorki drugoplanowej , najlepszego światła, najlepszych kostiumów, najlepszego reżysera, najlepszej muzyki, najlepszego filmu, najlepszego zestawu i najlepszego dźwięku.
Prawdziwy deszcz złotych statuetek, który zapewnił filmowi natychmiastowe wejście do Panteonu kultowych dzieł.
Aktorzy z West Side Story tak naprawdę nie śpiewają
Żeby się tego dowiedzieć, serce mi pęka: spora część aktorów filmu nie zdradziła głosu i została nazwana ...
Więc to nie oni śpiewają w większości scen.
Na przykład głos Richarda Beymera zagrał Jimmy Bryant, a Natalie Wood - Marni Nixon.
Smutek i rozczarowanie!
Film o kluczowym znaczeniu w historii musicali
Do tego czasu w musicalach w dużej mierze chodziło o dobre samopoczucie i dobre uczucia.
West Side Story jest pierwszym amerykańskim musicalem opiewającym dramaty, który w pewien sposób niweczy gładką, gładką stronę Ameryki .
Po raz pierwszy odważamy się pisać tam, gdzie boli. Kwestionowane jest traktowanie imigrantów, podobnie jak nietolerancja niektórych Amerykanów.
West Side Story staje się więc czymś więcej niż zwykłym musicalem i staje się filmem społecznym i ważnym.
Osobiście jest to musical, który widziałem najczęściej z Les Parapluie de Cherbourg, który polecam tysiąc razy, jeśli jesteś fanem musicali, w których wszyscy mają się źle.
Dramat to moje hobby ... więc jeśli ty też lubisz kolację, to powinieneś obejrzeć film Jacquesa Demy'ego.
Parasole z Cherbourga, ostateczne arcydzieło
To był mój pierwszy Jacques Demy. A to był przede wszystkim początek pięknej historii miłosnej. Właściwie to mój najdłuższy związek. Ponieważ od tego czasu nie przestałem go kochać.
Parasolki z Cherbourga zostały okrzyknięte przez krytyków i publiczność, kiedy ukazały się na rynku w 1964 roku. Zdobył nawet Złotą Palmę i dzięki temu na zawsze zadomowił się w ogromnym, ale bezlitosnym sercu kina.
Ja na sofie uwiodły mnie nuty, obrazy, głosy, kolory. Podobało mi się, że ludzie opowiadają mi o miłości, tej wielkiej , tej, której nie można wyleczyć.
Czy możemy porozmawiać o tej scenie?
Czy nie jest to NAJBARDZIEJ DEPRESUJĄCY, ale też najładniejszy z francuskich musicali?
- O czym mówią Parasole z Cherbourga?
W listopadzie 1957 r. W Cherbourgu Geneviève i jej matka Madame Emery prowadziły sklep z parasolami.
Geneviève jest zakochana w mechaniku Guyu. Ale musi iść na wojnę w Algierii. Geneviève zachodzi w ciążę i popychana przez matkę, poddaje się propozycji małżeństwa Rolanda, bogatego jubilera ...
Parasole z Cherbourga to opowieść o zrezygnowanej miłości, która doskonale wpisuje się w swoje czasy.
Nie wahaj się spojrzeć na niego, jestem pewien, że będzie w stanie cię uwieść!
Oto moja dobra pani, upiłem dwie pieczenie na jednym ogniu i masz teraz kilka cudów do obejrzenia, wietrząc kotleta przed wentylatorem.
