- Artykuł opublikowany 16 lipca 2021 r
Kiedy nie jestem zbyt zajęty oglądaniem przejeżdżających pociągów lub spoconych zawodników telewizji reality, czasami przeglądam krasnolud Ternet w stosie płyt DVD, aby znaleźć film.
Czasami ziewam głęboko, czasami śmieję się jak wieloryb. Czasami ślinię się przed ekranem jak ślimak, który wypiłby za dużo, odkrywając fantastyczne stroje wyobrażone przez klientów.
Nie mówię o stylizacjach z epoki z uszami elfów i kolczugą, ale o tych ubraniach, które widziałem na ulicy. Szybki przegląd tych filmów, które zwróciły moją uwagę.
Pretty in Pink (1986)
Pretty in Pink, we francuskiej wersji „Rose bonbon”, to jeden z tych filmów, które umarły, ale które lubię oglądać w niedzielne popołudnia jak mała babcia, z trojaczką w kratę, herbatą i ciasteczkami cynamonowymi.
Tak rogacz jak Dirty Dancing, historia jest chwytem komedii romantycznej. Andie, biedna i trochę ekscentryczna nastolatka, zakochuje się w Blaine, miejscowej jąkającej się, która nieuchronnie pochodzi ze złotej młodzieży.
Aby dopełnić ten obraz, Andie ma przyjaciół bardziej przysadzonych niż inni: jego najlepszy kumpel Duckie kołysze się jak bóg na Otisie Redding , a jego koleżanka Iona to trochę wstrząśnięta punketka.
Jeśli scenariusz jest poniżej stokrotek, wygląd jest niesamowity, ponieważ trzymają się postaci postaci na granicy stereotypu. Pretty in Pink to swego rodzaju doskonała galeria mody z lat 80.
Wszystkie stroje powstały z wyobraźni amerykańskiej projektantki kostiumów Marilyn Vance, specjalizującej się w nieco indie stylistyce, która podpisała także kostiumy dla Pretty Woman, Die Hard czy The Breakfast Club.
Postać Andie, która nie ma dużo pieniędzy, majstruje we własnym ubraniu. Rezultat jest całkowicie szalony, ultra bobo i wręcz fascynujący. Andie kultywuje szykowny wygląd babci, oparty na kwiecistych strojach, mnóstwie akcesoriów, broszkach i czapkach.
Całość niekoniecznie jest klasyczna, ale zawsze daje jej poczucie bycia hiper kreatywną fashionistką. Robi sobie nawet suknię balową ze starego materiału, jak to, pstryknięciem palców. Krótko mówiąc, Andie jest trochę hipsterem przed swoimi czasami, z tym wyjątkiem, że jest NAPRAWDĘ biedna.
Blaine to doskonały stereotyp syna dobrej rodziny bez zbytniej osobowości. Zawsze wygląda, jakby wyszedł z beczki na pranie i nosi tylko klasyczne ubrania, koszulę, kurtkę i spodnie w pastelowych odcieniach.
Z drugiej strony, wygląd Duckiego jest rodzajem mieszanki między krzykliwym rockabilly i croonersami z lat 50. Postać nosi przy sobie mnóstwo efektownych akcesoriów, takich jak szelki, czapki i okulary, a ja marzę o przerobieniu ich wszystkich. faceci na całym świecie mają szalony styl.
Cry-Baby (1990)
Lubisz musicale i Johnny'ego Deppa? Wyciągam dwa wnioski. Podobnie jak moje jabłko, jesteś wielkim frazesem, ale poza tym jest po prostu nie do pomyślenia, że tęsknisz za Cry-Baby.
Podobnie jak w Pretty in Pink, scenariusz nie pachnie oryginalnością, ale czymkolwiek. Młody Johnny to miejscowy bandyta, niegrzeczny chłopiec nazywany Cry-Baby z powodu fałszywego tatuażu łez pod okiem. Zakochał się w Allison, młodej dziewczynie z dobrej rodziny.
Jak możesz sobie wyobrazić, ludzie spędzają dużo czasu, chcąc ich rozdzielić, a aktorzy dużo czasu śpiewają i tańczą do ścieżki dźwiękowej, która rozpala jego mamę.
Film wygląda jak Grease, także wizualnie, ale historia jest jeszcze głupsza, a mimika jest przesadzona, co sprawia, że jest strasznie zabawny, w wersji oryginalnej, ale przede wszystkim po francusku. A kostiumy są równie fajne, jak ciasne dopasowanie Johna Travolty.
Styl Cry-Baby jest całkowicie rockabilly, ten podgatunek rock'n'rollowy urodzony w latach pięćdziesiątych, który przeżył drugą młodość w latach siedemdziesiątych.
Wszyscy faceci wyglądają jak Elvis, trochę mniej seksowni, z wyjątkiem oczywiście Cry-Baby. Kapilarnie mają banana. Jeśli chodzi o ubiór, mają upodobanie do skórzanych perfectos, koszul z odkrytym dekoltem i obcisłych skinny jeansów.
Po stronie dziewcząt przyjaciele Cry-Baby mają psa i kultywują styl pin-up z obcisłymi ołówkowymi spódnicami, t-shirtami, gorsetami, szalikami i szpilkami, wszystko w kolorze czerwonym i czarnym, jak Jeanne Mas . Nie wspominając o niezwykle obciążonym makijażu z błyszczącą szminką i dużą ilością eyelinera.
Jeśli gatunek wampirów wprawia Cię w wibracje, możesz ponownie przeczytać ten wspaniały samouczek Coline, aby nadać sobie wygląd Wandy. Allison jest trochę mniej funky i jest zadowolona z noszenia dobrze wychowanych koronkowych sukienek i węzłów we włosach.
Szpilki (1992)
Mogłem wybrać dowolny film Almodóvara, aby opowiedzieć o wyglądzie jego bohaterów, ponieważ naprawdę możemy mówić o prawdziwej estetyce. Kostiumy pasują do atmosfery, światła, scenografii, krótko mówiąc, filmu Almodóvara, to trochę systematyczny festiwal tapas dla oczu.
Małe przypomnienie historii Talons Aiguilles: Becky, stara kastafiorka popu, która ma wielką skłonność do melodramatu, wraca do domu po latach koncertowania.
Ponownie spotyka się z córką Rebeccą, laską, która wygląda na trochę utkniętą (ale tylko wygląda), która poślubiła jednego ze swoich byłych kochanków. Potem wszystko wypluł Almodóvar, opierając się na zbrodniach, tajemnicach, transwestytach oraz histerycznych i tajemniczych bohaterach.
Bohaterowie Stiletto Heels są ubrani w ten sam sposób, co wszyscy inni wielkiego Pedro. W programie: pierdzące kolory, ogromne nadruki, błyszcząca biżuteria, wszystko z odrobiną ludowego akcentu, które daje wrażenie życia na pocztówce z Madrytu.
Tyle że jesteśmy w Almodóvar, a nie w wampirach, nagle stroje nie pochodzą od Conchity. Hiszpański reżyser jest dość obeznany z modą i współpracował z wieloma znanymi projektantami mody.
W przypadku „Heels Aiguilles” kostiumy zostały opracowane przez papieża Karla Lagerfelda. Stroje Becky i Rebecci są inspirowane latami 60., sygnowane odpowiednio przez Armaniego i Chanel.
Druga nosi dużo czerwieni, która jest trochę typowym kolorem Almodóvara ze wszystkimi związanymi z tym konotacjami: pasją, zmysłowością, gorącą krwią.
Moim zdaniem najbardziej kiczowate ubrania to nadal ubrania przyjaciółki Rebeki, transwestyty, z jej cekinową sukienką i jedwabnymi rękawiczkami. Film wysyła również stek kapilarnie. Specjalne wyróżnienie dla mega-czesania i wybuchowych peruk.
To jest Anglia (2006)
Tym razem duża zmiana w rejestrze. This Is England to film, który obejrzałem zupełnie przypadkowo i który naznaczył mnie na całe życie, nie tylko ze względu na jego psią punkową stronę. Scenariusz jest super dobrze skonstruowany i polecam go przy wielu pudełkach z chusteczkami eukaliptusa.
Zasadniczo film opowiada historię animatora Shaune z północnej Anglii w latach 80. XX wieku na tle społecznej nędzy.
Jego ojciec zaginął, jego rówieśnicy w szkole nie są zbyt mili, więc znajduje schronienie u bandy skinheadów, którzy zostają jego przyjaciółmi.
Ruch skinheadów nie ma jeszcze takiego konotacji, że opinia publiczna wie o nim dzisiaj, a jego członkowie są bardziej żartobliwymi dziećmi, dopóki nie natkną się na wielkiego złego, który wciągnie ich w złą spiralę.
Jest gwałtowna i prowadzi do wnętrzności.
A przede wszystkim This Is England to super fajne skupisko różnych spojrzeń zbuntowanej angielskiej młodzieży. Można tam spotkać wiele subkultur, z których część została zainspirowana stylami muzycznymi lat 70. i 80.
Stroje chłopaków są zgodne z kodami skinheadów i są podobne do ruchu „modów”. Zasadniczo oznacza to, że mają na sobie kraciaste koszule drwala, spodnie na szelkach, kurtki Harrington, dżinsy, całkowicie odporne na przebicie Docs Martens, a przede wszystkim mają głowę tak owłosioną jak Fab.
Ze strony dziewczyn ubrania wyraźnie flirtują z punkowym stylem. Łączą wyblakłe dżinsy z dziurami w szkocką kratę, siatką wędkarską, warstwami dodatków i zawsze dużymi butami.
Ten androgyniczny wygląd jest dopracowany dzięki znaleziskom włosów godnym Sex Pistols, z potarganymi włosami i gwałtownymi przebarwieniami.
Korzystam również z okazji, by wykrzyczeć moją miłość do fryzury Chelsea, tej całkowicie nieprawdopodobnej fryzury z ogolonymi / zwężanymi bokami i mega-grzywką.
A ty, jakie są filmy, które uważasz za dobrze podważone?
