Czas na wybór filmów!
Miłość, Simon, film dla nastolatków z lata
Często pamiętamy jego pierwszą wielką historię miłosną. Pierwsze motyle w (podbrzuszu), pierwsze pieszczoty i pierwsze rozczarowania.
Simon jest licealistą jak każdy inny. Tylko tutaj skrywa wielką tajemnicę: zakochał się do szaleństwa. Ale ta nagła i błyskawiczna pasja nie jest przeznaczona dla jej najlepszej przyjaciółki ani żadnej dziewczyny w jej szkole.
Jego sympatia: anonimowy internauta, do którego wysyła wiadomości i który jest mężczyzną.
Simon jest gejem i nikt o tym nie wie. Swoje obawy, wątpliwości i egzystencjalne pytania zwierza się temu chłopcu, którego nigdy nie widział.
Ale teraz życie jest usiane pułapkami, a Simon doświadczy jednej z nich ...
Rzeczywiście, jeden z jego towarzyszy w złych intencjach będzie walczył z wymianą miłości i szantażowaniem Simona ...
Polecam Ci tysiąc razy Love, Simon, który wiedział, jak mnie uwieść, nawet jeśli nie jestem fanem filmów dla nastolatków. Byłem nawet bardziej uwiedziony i naprawdę myślę o tym, żeby jak najszybciej wrócić do niego i znów się w nim zakochać.
I wiesz co ? W Mademoisell jesteśmy dumni, ale jednocześnie bardzo dumni z bycia partnerami tego małego klejnotu, stworzonego przez Grega Berlantiego.
Głodni, za sprawiedliwość i wdzięczność
Trzeba przyznać, że jeszcze nie widziałem tego filmu, o którym wszyscy mówią. Zostawiam więc Lucie Kosmali opisanie głównych punktów:
„Zoe ma dwadzieścia kilka lat i mało czasu dla niej. Żongluje końcem studiów, raczej niewdzięcznym stażem w marketingu i niewielką pracą jako kelnerka, by się utrzymać.
Ale Zoe ma perspektywy na przyszłość i pomagają jej sobie radzić. Dyplom w ręku i staż dobiegły końca i planuje wyjechać do Azji ze swoim chłopakiem, zawodowym fotografem, z zamiarem otwarcia tam sklepu koncepcyjnego.
Jej plan był dobrze ugruntowany, dopóki nie dowiedziała się, że ją oszukuje. Zoe zostaje wtedy na noc bez faceta, bez mieszkania i bez planu na życie.
Dla niej to powrót do rodziców i początek łańcucha dorywczych prac, aby związać koniec z końcem.
Mówiąc szerzej, o rozczarowanym młodzieńcu, który wiosłuje, aby sobie poradzić i który ma problemy z spojrzeniem na przyszłość w pozytywnym świetle.
Dlatego Zoe będzie chciała narobić trochę hałasu, aby jej głos był słyszalny za pomocą środków, które jej pokolenie opanowało najlepiej: przez Internet! "
Noszony między innymi przez Louane'a Emera, François Deblock i Ninę Melo, Les Affamés (w reżyserii Léa Frédeval) jest filmem niezbędnym, a Mademoisell jest jego bardzo dumnym partnerem.
Bonus: możesz odkryć podróż bardzo inspirującej i energicznej reżyserki Les Affamés, Léi Frédeval, przy mikrofonie podcastu Clémence'a: Bądź miły, powiedz dziękuję, daj buziaka!
Parvana, podstawowe anime
Ostrzegam: historia Parvany (w reżyserii Nory Twomey) jest bolesna. To nawet bardzo dużo.
Ze swojej strony wyszedłem ze spuchniętym sercem i wściekłością w żołądku.
O czym więc mówi ta animowana osoba, niosąca francuski głos utalentowanego Golshifteha Farahaniego?
Pod rządami talibów w Afganistanie Parvana mieszka z siostrą, młodszym bratem i rodzicami. Jej ojciec, pisarz i nauczyciel, lubi opowiadać jej historie.
Czasami towarzyszy mu na targu i pomaga mu sprzedać stare rzeczy, aby utrzymać rodzinę.
Ale pewnego dnia ten wspaniały gawędziarz zostaje aresztowany. Nauczanie kobiet się nie kończy.
Życie Parvany wywraca się do góry nogami.
W Kabulu kobiety nie mogą wychodzić same bez towarzyszącego im mężczyzny. Muszą jednak nakarmić siebie, te kobiety, które czekają na powrót ojca.
Więc Parvana przebiera się za chłopca.
Odkrywa przyjemność samotnego chodzenia po ulicach i nie bycia prześladowanym przez mężczyzn.
Teraz ma tylko jeden cel: wydostać ojca z więzienia.
Ryzykując w dowolnym momencie, że zostanie odkryta, sprzeciwia się wszelkim zakazom.
Pełna wyobraźni wykorzystuje opowieści swojego ojca, by uciec i stawić czoła opresji.
Zaledwie w półtorej godziny reżyserka Nora Twomey poetycko podejmuje trudną rzeczywistość brutalnego świata i zadaje fundamentalne pytania:
Jaka jest rzeczywistość kobiet, które są same w Afganistanie?
Lub:
Czy lepiej pozwolić sobie głodować, czy stawić czoła przemocy mężczyzn, wychodząc samotnie?
Wszystko w Parvanie, od animacji po pisanie poprzez przekaz, sprawia, że drugi film reżysera (już za Brendanem i tajemnicą Kellsa) jest istotną fikcją, z której oczywiście nie wychodzimy bez szwanku.
Polecam jednak, bo uważam, że ważne jest, aby otworzyć oczy na rzeczywistość kobiet w Afganistanie.
Oto moja dobra pani, to wszystko na dziś. Do zobaczenia w przyszłym tygodniu po więcej odkryć kinowych.
