Z kolei publikujemy list do nastolatka, którym byliśmy. Ty również, jeśli zapragniesz lub zainspirujesz się, nie wahaj się wysłać własnego listu na forum lub przez #mademoisellArmy!
Aby zdobyć książkę, przejdź do Place des libraires, Fnac i Amazon!
- Jeśli nie znasz Laisse-moi kiffer, tutaj, aby odkryć ten chichoczący podcast!
To tak, jakby patrzeć, jak deszcz pada z prawej strony okna: obserwowanie kropli wody, ich kształtów na szybie, odgłosów ich chlapania na zewnątrz i ludzi w mokrych ubraniach daje prawdziwy komfort. biegać po ulicy ...
Gdy jesteś bezpieczny, ciepły, szklanka w dłoni i sucha w ubraniu.
Tak myślę dziś o mojej młodości : chronionej przed jej mękami. Czasami żałuje, że nie jestem już tym, który biegnie w burzy.
Drogi 17-letni Cédric ...
Jak powiedział drugi, byłem mniej więcej w twoim wieku.
Duży do Cédrica w wieku 17 lat. Jest rok 2000. Właśnie wylądowałeś w Internecie z nielimitowaną subskrypcją AOL i modemem 56K, który w środku nocy hałasuje jak gorący faks.
Nie było milenijnego błędu, ale nie było jeszcze 9/11 - czas w nawiasach.
Wracasz na I klasę medycyny, ale to żart: już wiesz, że nie pójdziesz na zajęcia.
Po prostu chcesz pozbyć się z góry tego roku, który ciągnąłeś z CP i który uważasz za odpowiedzialnego za swoje społeczne rozbieżności, swoje dziewictwo i złą pogodę, ponieważ tam jesteśmy….
Więc od listopada 2000 r. Skupiasz się na tej maleńkiej sieci, pobierając wściekle całe Offspring and Smashing Pumpkins, ponieważ nie wiesz jeszcze, czy jesteś fałszywym punkiem, czy fałszywym gotem.
Wiesz, że jest to droga do emancypacji .
Że spędziłeś dużo czasu, słuchając Enrico i Dalidy na uroczystościach rodzinnych; z twoim całkowicie białym ojcem (i już całkiem nieżyjącym), trudno ci identyfikować się z tą kulturą pied-noir, która osiedliła się we Francji zaledwie 20 lat wcześniej.
Ale trudno znaleźć echo w kombinacji Clavier, Tryo, Delerme. TMTC, przeciągamy wszystkich naszych narodowych beaufów ...
W każdym razie młody Cedriku z 17 mioteł, wiesz, że z pewnością tęsknisz za tą dobrą, dużą, starą siecią.
Naprawdę nie wiesz, masz przeczucie. Prawdę mówiąc, może nawet nie. Prawdę mówiąc, może spędzasz czas w sieci z powodu zwykłej straty i lenistwa, a zamglenie historii sprawia, że interpretuję to z dużo większym znaczeniem niż wtedy.
Nie żeby to się bardzo zmieniło - pozwolimy sprytnym facetom spierać się o różnicę między szczęściem a losem: ty i ja wiemy, że to to samo .
Drogi Cédricu roku 2000 ...
Rok 2000, pokój na przedmieściach Paryża i za dużo czasu przed tobą. Wygląda to smutno, ale czasami wracałem, gdybym mógł sobie życzyć.
Twoje życie to trzech przyjaciół-maniaków, przyjaciel, z którym z góry odkrywasz znaczenie słowa „To skomplikowane” oraz fora internetowe, na których przyzwyczajasz się do oswajania klawiatury.
Ta szalona kombinacja otworzy ci drzwi do twojej pierwszej pracy (krytyk muzyczny ma gueule, zarówno punk, jak i emo) i jedną z rzeczy, z których będziesz najbardziej dumny przez lata .
Drogi Cédricu od 2006 roku ...
Szybko zlikwidowałeś studia komunikacyjne, jesteśmy w 2006 roku. Zdecydowałeś się robić dziennikarstwo wbrew wszelkim przeciwnościom (zmienisz pas), twój kontrakt to CNE (który nie będzie już istniał za 1 rok) i ty poznaj dziewczynę swojego życia .
Ty, tak, jesteś dziennikarzem muzycznym w internecie!
Ten, który pogrzebie wszystkich innych, uwolni cię od ostatnich konwencji społecznych, które cię powstrzymują… I który wiele lat później pocznie z tobą małego, otyłego uśmiechniętego, który był w twoim wieku, jest mniej więcej w twoim wieku.
Dzięki tobie, Cédric, nastolatek, którym byłem
Młody 17-letni Cédric Boloss, w prawdziwym życiu trochę ci zazdroszczę. I chcę ci podziękować, nastolatku, którym byłem. Ponieważ wziąłeś na siebie tyle rzeczy… szczerze, zrobiłeś to nie wiedząc o tym. Teraz to wiem.
Twoja wrażliwość, Twój rodzimy brak zainteresowania dowodami męskości, Twoje zamiłowanie do science fiction i kultury maniaków, Twoje szczere niezrozumienie tych „różnic” między kobietami i mężczyznami (dziękuję mamie i babci za wychowanie) , twoja odmowa wyboru - w końcu do tego wracamy - między punkiem i emo a twoim pragnieniem uwierzenia, że te dwa bzdury mogą współistnieć razem dla nowego ideału ...
Dziękuję za to. Dzięki .
Za te 17 lat doświadczenia, uczucia, książki, kariera, podróże, muzyka, popieprzone seriale, horrory i potrawy z roztopionego sera ...
Dziękuję ci, moja nastolatka, którą byłem, za cudowne skierowanie mnie na właściwą ścieżkę w twoim dyskomforcie.
Nie wiem, jak to zrobiłeś, ale cholera, dziękuję, że w to uwierzyłeś, dziękuję, że ci zaufałeś, dziękuję, że cię kochasz, nie słuchając tłumu bolossów, którzy ci wyjaśniali, że się mylisz uspokoić się.
Dziękuję, że jesteś pełnoletnią nastolatką, upartą, pełną opinii i nie rezygnujesz z niczego ważnego. Poważnie : kocham cię, grubo .
W 2021 roku ...
Zadrapałem to wszystko, słuchając tego samego, co Ty w 2000 roku. Mam głębokie przekonanie, że to, co ważne w okresie dojrzewania, pozostaje ważne przez całe życie, mniej lub bardziej nieświadomie.
Sprowadzaj to na przesadę hormonów, niestabilność psychiczną lub rzadkie i cenne jasnowidzenie tej konkretnej epoki, między dziecięcą naiwnością a społeczną sedymentacją.
W końcu nie obchodzi nas to, kiedy mamy 34 lata, po prostu wiemy, że to było ważne, a jeśli jesteśmy mądrzy, cenimy to jako takie.
Często mówiłem, że moje ulubione teksty piosenek pochodzą z ogromnego standardu Co za wspaniały świat, który za banalnością utworu zbyt wysłużonego w radiu kryje w sobie małą perełkę progresji akordów i poezji, brzmią jak futurystyczna przepowiednia:
„Widziałem płaczące dzieci. Patrzyłem, jak rosną. Nauczą się znacznie więcej niż ja kiedykolwiek będę wiedział. "
Już w wieku kanonicznym dostrzegam prawdziwość tych słów. Moja przyszłość została określona przez Ciebie, moja nastolatka.
Teraz każdego dnia nadal się uczę i rozwijam dzięki tym, którzy są między mną a tobą, moja nastolatka .
Dziewczyny, które tworzą zespół tego magazynu: mademoisell. Chciałabym, żebyś je przeczytała, te genialne laski… ale ten magazyn będzie istniał dopiero w 2005 roku i będziecie musieli poczekać do 2021 roku, żeby się dowiedzieć.
Ale pewnego dnia wyślesz ten tekst do Clémence Bodoc.
Ten tekst w formie listu miłosnego do nastolatka, którym byłeś, ponieważ ważne jest, aby kochać osobę, która pomogła ci stać się tym, kim jesteś: młodym ty, który nie był pewien tego, co robił, ale kto i tak to zrobił ...
Pomyślisz także o Fabienie Florice i Jacku Parkerze (który sprawił, że odkryłeś kilka piskląt z horroru) i podziękujesz im w myślach, ponieważ pomagają ci ponownie połączyć się z tym dobrym starym przyjacielem zarbem i intensywnym, ale pełnym tej szalonej energii, której zawsze potrzebujesz: byłeś nastolatkiem.
I klikniesz przycisk „wyślij”, mając nadzieję, że być może ten mały fragment tekstu, który możesz zobaczyć w lusterku wstecznym, będzie rezonował z tymi, którzy wciąż sprawdzają wszystko wokół siebie.
Chciałbyś wysłać im wiadomość, że wszystko w porządku, naprawdę to normalne, ale zrób sobie przerwę, poświęć trochę czasu na pokochanie siebie i spróbuj ...
Warto: jesteś wersją, którą zainspiruje Twoja przyszłość.
