Dziś przychodzę, aby porozmawiać o piśmie.
Pismo, które mnie zdenerwowało, tak jak niewiele pism zdenerwowało mnie.
Świadectwa dotyczące gwałtu w centrum wiadomości
Maura Quint opublikowała na platformie Vox All These Men Who Did not Rape Me , po udostępnieniu jej na Twitterze w bardzo udanym wątku.
Jej tekst zrodził się z wiadomości: zeznań Christine Blasey Ford, która oskarżyła ewentualnego sędziego Sądu Najwyższego Bretta Kavanaugha o dokonanie napaści seksualnej dekady wcześniej.
Pomimo głosu dr Forda, pełnego prawdziwego przerażenia, pomimo jego słów i dwóch innych kobiet oskarżających Republikankę, Kavanaugh zdobyła większość głosów .
Do końca życia zasiądzie w Sądzie Najwyższym, najpotężniejszym organie amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości.
Maura Quint rozpoczyna Wszyscy ci mężczyźni, którzy mnie nie zgwałcili, odnosząc się bezpośrednio do zeznań Christine Blasey Ford:
„Christine Blasey powiedziała nam, że kiedy miała 15 lat, poszła na przyjęcie, na którym dwoje nastolatków zabrało ją do sypialni, zamknęło drzwi i podkręciło muzykę.
Jeden z chłopców zacisnął dłoń na jej ustach, żeby nikt nie słyszał, jak krzyczy, kiedy mocno ją obmacywał i próbował zerwać jej ubranie i strój, który miała pod spodem. "
Autorka zeznaje i opowiada o wszystkich tych mężczyznach, którzy jej nie zgwałcili .
Wszyscy ci mężczyźni, którzy mnie nie zgwałcili
Maura Quint zaczyna się od anegdoty, która mogłaby skończyć się jak ta o Christine Blasey Ford .
W wieku 16 lat też była wieczorem. Nieśmiała nastolatka, którą była, nie sądziła, że pewnego dnia będzie mogła zostać uznana za atrakcyjną, by zadowolić chłopca.
Tej nocy postanowiła poprawić swój wygląd: dekolt, szkarłatna szminka… Wypiła, zaczęła się czuć pijana.
Zaczęła rozmawiać z chłopcem, starszym bratem innego gościa wieczoru. W końcu zasugerował, żeby wyszła cicho na zewnątrz, tylko we dwoje.
" Nie mogłem w to uwierzyć. Lubiłem chłopca? (…) Zastanawiałem się, co będzie na zewnątrz. Zastanawiałem się, czy chcę wiedzieć.
Odpowiedziałem pasty „może”. Mocniej ścisnął moje ramię. - To nie jest tak - powiedział, patrząc mi cierpliwie w oczy.
To nie było tak. Dołączyłem do znajomych na kanapie. Poszedł porozmawiać z innymi ludźmi.
Wróciłem do domu cały i zdrowy tego wieczoru, bez ataku, z jednego prostego powodu: nie spotkałem napastnika . "
Maura opowiada o wszystkich innych mężczyznach, którzy jej nie zgwałcili.
Ten kelner w barze, który zaproponował, że pójdzie do niego, i widząc, że się waha, powiedział jej, żeby porzuciła sprawę. Może zirytowany, ale bez użycia siły.
„Nie zostałem zgwałcony. Ponieważ nie spotkałem gwałciciela . "
Ten facet, który w swoim pokoju rozebrał się i zaczął ją rozbierać. W tym momencie wszystkie pragnienia opuściły Maurę. Zepchnęła gesty, nalegała na zachowanie ubrania.
Widząc to, powiedział do niej:
- Nie możemy się dobrze bawić, jeśli nie chcesz.
- Przepraszam.
- To nie jest poważne.
Co wspólnego mają ci wszyscy mężczyźni, którzy mnie nie zgwałcili?
Maura Quint nie opowiedziała tych historii przez przypadek. Ma jasną wiadomość do przekazania.
„Gwałciciele, agresorzy i ci, którzy ich chronią, mówią nam, że nie są wyjątkowi, że wszyscy ludzie zachowują się jak oni (…)
Oni są źli. Oni kłamią. Próbują znormalizować coś nienormalnego, ponieważ jeśli im się uda, nikt nie może ich winić za ich straszne działania.
Wybór gwałtu nie jest normalny . Agresja nie jest obowiązkowa dla płci męskiej. "
Mocny wniosek autora stawia słowa prawdzie, która nigdy nie zostanie wystarczająco powtórzona:
„Moje życie było wypełnione różnymi doświadczeniami. Niestety zostałem napadnięty. Nie zostałem też napadnięty. Różnica nigdy nie polegała na moim ubraniu, sposobie flirtu, ilości alkoholu, jaką piłem.
Jedyną różnicą było to, czy mężczyźni czuli się uprawnieni do ataku na mnie . "
Mężczyźni nie są gwałcicielami. MĘŻCZYŹNI to gwałciciele. Ponieważ kultura gwałtu daje im poczucie władzy, bezkarności, której używają do wyrządzenia krzywdy.
Kiedy więc świat się zmieni?
