Esther pojechała, aby zebrać świadectwa młodych kobiet z kilku krajów na całym świecie , ze szczególnym uwzględnieniem praw seksualnych i reprodukcyjnych: wolności seksualnej, antykoncepcji, aborcji.
Relacjonowała już swoje spotkania z Senegalczykami, potem Libańczykami, śledziła też debaty na temat aborcji w Irlandii i Argentynie. Jej piąty etap zabrał ją do Chile!
Tutaj znajdziesz podsumowanie raportów, wywiadów i innych artykułów, które stworzyła!
Możesz śledzić jego podróże dzień po dniu na kontach na Instagramie @mademoiselldotcom i @meunieresther, zanim wkrótce znajdziesz je tutaj!
- Wcześniej: Jak chilijscy studenci osiągną historyczną feministyczną rewolucję
W Chile w ciągu kilku miesięcy na plac publiczny wkroczyły feministyczne żądania ze strony uniwersytetów.
Ruch ten, który już określano jako „historyczny”, powstał na Południowym Uniwersytecie Chile, a dokładniej na Wydziale Filozoficzno-Humanistycznym.
Rozmawiałem z Javierą Fernandą Cerda Zapatą, która tam studiuje i została jednym z rzeczników ruchu, aby zrozumieć, co wywołało tę bezprecedensową antypatriarchalną mobilizację.
Zbyt wielu bezkarnych napastników seksualnych w kampusie
Opowiada mi, co skłoniło ich, jej i innych studentów, do zablokowania wydziału 17 kwietnia.
„To był protest przeciwko temu, że studentka oskarżona o molestowanie seksualne nadal włóczyła się po wydziale bez kary .
Stanowiło to zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa, nawet w miejscu, w którym się uczymy.
Oprócz tego pierwszego przypadku był też przypadek doktoranta, oskarżonego o molestowanie seksualne i molestowanie w pracy. "
Gdy tylko rozpoczęła się mobilizacja, wiele innych przypadków wyszło na jaw, a pozostałe wydziały Uniwersytetu Południowego Chile poszły w ich ślady.
Zgromadzeni na zgromadzeniu feministycznym zmobilizowani uczniowie napisali książkę żalów.
„W naszym dokumencie wezwano do zwolnienia doktoranta oskarżonego o molestowanie seksualne, a także kilka propozycji, które naszym zdaniem pomogą zredukować męski szowinizm na naszej uczelni. "
Żądania dotyczyły przede wszystkim środków, jakie należy podjąć w celu wsparcia i ochrony ofiar takich nadużyć. W rzeczywistości istniało już rozporządzenie w tej sprawie, „niewystarczające” według Javiery Fernandy Cerdy Zapaty.
Uruchom ruch, który zaznaczy historię chilijskich kobiet bez wcześniejszego planowania
W związku z tym uruchomiono sprzęt: około dwudziestu innych uniwersytetów poszło w jego ślady.
„ Byliśmy bardziej niż zaskoczeni tą powszechną mobilizacją.
Wielkie demonstracje 16 maja i 6 czerwca pokazały siłę ruchu, tak jakbyśmy zaznaczyli historię walk o prawa kobiet w Chile.
Daje nam siłę, odwagę, przekonanie i nadzieję, że możemy zmienić świat.
Patriarchat i machizm zbyt długo tkwią w nas głęboko, czas powiedzieć stop. "
Walka feministyczna w Chile jeszcze się nie skończyła
Pomimo tej udanej i bezprecedensowej mobilizacji pozostaje wątpliwość co do dotychczas uzyskanych konkretnych wyników.
„Negocjowaliśmy z rektorem naszej uczelni i wygraliśmy kilka rzeczy, ale na razie nie widzimy większych zmian. "
Wyjaśnia mi, że doktorant oskarżony o molestowanie seksualne wystąpił z apelem, który pozwala mu na razie kontynuować pracę na Uniwersytecie, podobnie jak student, który jest oskarżony o rozpoczęcie ruchu.
Ten ostatni został uznany winnym śledztwa prowadzonego na uniwersytecie. Jednak nadal jest przedmiotem postępowania sądowego, na którego orzeczenie trzeba poczekać, aby uczelnia mogła podjąć działania.
„Na razie nie strajkujemy ani nie blokujemy, ale wzmacniamy podstawy naszej organizacji. Tworzymy „Gender Offices” na każdym wydziale, aby dobrze koordynować i prawdopodobnie uruchomimy nowe ruchy w drugim semestrze. "
Zacznie się po przerwie zimowej, która przypada na lipiec.
Feministka z konieczności
Javiera nie doszedł do sedna tej mobilizacji całkowicie przypadkowo. Wychowała się, by zwracać uwagę na bliźniego i zawsze była zaangażowana w ruchy społeczne.
„Jestem bardzo wrażliwa, niesprawiedliwość jest dla mnie nie do zniesienia. Dlatego nie widzę swojego życia bez walki, ponieważ chcę coś zmienić. "
Dlatego studiuje pedagogikę, ponieważ „wychowanie jest (jej) racją bytu”. Szkoła jest dla niej przestrzenią walki i transformacji.
Ale zwłaszcza jej walka o prawa kobiet ma bardziej bolesne pochodzenie.
„Uważam się za feministkę od czterech lat. Wyszedłem z bardzo brutalnego, romantycznego związku, który sprawił, że bardzo cierpiałem. A feminizm pozwolił mi zacząć się leczyć. "
W wieku 22 lat ma tylko nadzieję, że będzie miała siłę, by dalej toczyć swoje bitwy, przy wsparciu jej krewnych, towarzyszy i wszystkich, którzy ją lubią, „przeciwstawią się niesprawiedliwości”.
- Ciąg dalszy: Amanda Mitrovich, głos młodych chilijskich feministek - walczący 2/4
- Streszczenie: Esther pojechała do Chile, aby spotkać się z bandą młodych kobiet!
