W poprzednim artykule powiedziałem ci, że kiedy się kocham , jestem podatny na ataki lęku . Zakończyłem na nucie nadziei, bo myślę, że mimo to można mieć satysfakcjonujące życie seksualne.
Kliknij tutaj, aby przeczytać moją opinię
Zgodnie z obietnicą, oto jak nauczyłem się przezwyciężać te ataki paniki , rozdzielać je i ograniczać.
Aby odnieść sukces w kochaniu się pomimo ataków paniki, wybrałem opiekuńczego partnera
Partnerzy, z którymi spałem, zawsze byli ludźmi, których wybrałem i którym ufałem.
Jedynie moja ostatnia była wyjątkiem, nie znałam jej dostatecznie dobrze, kiedy po raz pierwszy poszłam do niej.
Za każdym razem mówiłem im bardzo wcześnie , zanim cokolwiek się wydarzyło, że mam problemy z ciałem na myśl o seksie.
„Jestem kruchy. Przepraszam. "
Czasami moi partnerzy, którzy nie mogli sobie tego wyobrazić bez tego, że im o tym powiedziałem, chcieli trochę przyspieszyć.
Zawsze udawało mi się, zanim przystąpiłem do formalnego rozebrania się, przerwać im, wyjaśnić im te dwie-trzy rzeczy, o których wolę wcześniej rozmawiać.
Przypadkowe ataki lęku , czy to, że moje ciało jest usiane bliznami - pozwala to uniknąć przykrych niespodzianek, dla nich i dla mnie.
Grając w karty na stole w ten sposób, będąc od samego początku całkowicie szczerym, widziałem życzliwość jedynie jako odpowiedź na moje obawy. A jaka dobroć!
Najcenniejszą pomocą w pokonywaniu tych trudności jest to zaufanie.
Ponieważ łatwiej jest odpuścić przed kimś, komu ufam . Łatwiej nie martwić się o zamartwianie się, gdy osoba przede mną wie o tym, nie ocenia mnie i akceptuje w ten sposób.
Ponieważ pozwala mi zapobiec wystąpieniu napadu, wyjaśniając mojemu lub mojemu partnerowi, w jaki sposób może mi pomóc, zamiast ryzykować pozostawienie jej bezradnej w obliczu mojego dyszącego i wijącego się pod każdym względem. znaczenie.
Co zrobić w przypadku ataku lęku podczas seksu?
Pomimo wszystkich środków ostrożności, pomimo wysiłków, które staram się słuchać siebie, pomimo życzliwości moich partnerów, czasami atak lęku uderza bez ostrzeżenia .
W takich przypadkach chcę powiedzieć, że każda metoda jest taka! W zależności od tego, kto przez nie przechodzi, napady mogą mieć różne przyczyny i równie różne rozwiązania.
Ostrzeż swojego partnera o tym, co nas uspokaja lub wręcz przeciwnie, pogrąża nas w jeszcze większym cierpieniu, co ułatwia tę chwilę.
Na przykład w takich momentach nie mogę znieść dotykania mojego lewego kolana.
Może to zabrzmieć głupio, ale tak jest. Szybko więc wskazałem to mojej dziewczynie, żeby nie próbowała mnie uspokajać niefortunnym gestem, który w dodatku mógłby uczynić mnie agresywnym wobec niej.
Ja, u szczytu mojego sexy-gabinetu.
Należy pamiętać, że te kryzysy mijają . Mogą być gwałtowne, wielokrotne, długie, ale zawsze kończą się przejściem .
Pomimo wrażenia, jakie mogę wtedy odnieść, nie zamierzam tam „utknąć”.
Więc jeśli pojawi się któryś z nich, będę cierpliwa i czekać.
Jak przestałem mieć ataki lęku podczas seksu
Dziś mój związek z seksualnością nie ma nic wspólnego z tym, który miałem kilka lat temu.
Zmiana była jeszcze bardziej rażąca w ciągu ostatnich 3 miesięcy, odkąd poznałem moją obecną dziewczynę.
Długo wierzyłem, że coś we mnie się zepsuło, że tak było, że będzie na zawsze, a szkoda, że będę z tym żył. Po prostu musiałem to zaakceptować.
Ale to się zmieniło, a trzy kluczowe składniki, które pomogły mi lepiej zrozumieć seks, można podsumować następująco: troska o siebie i mojego partnera, komunikacja i zaufanie .
Z tych pojęć konstytuuje się pudełko, które chroni mnie przed chwilami kryzysu.
Kiedy chronię się przed atakami paniki.
Jak działać w sposób zrównoważony przeciwko atakom lęku?
Niemniej jednak te rozwiązania są tymczasowe i nawet jeśli częstotliwość, intensywność ataków maleje, wiem, że nadal potrafią skierować czubek nosa bez zbytniego ostrzeżenia.
Jak czytasz, wiem, jak sobie z nimi radzić, ale nie jest to przyjemne.
Moje rozwiązania są dobre na krótką metę i skuteczne, dzięki czemu nie spędzam już wieczorów na jęczeniu jak dziecko w ramionach mojej dziewczyny - nawet jeśli to czasami się zdarza i jest w porządku.
Nie bądź sam w obliczu niepokoju
Nie jestem psychologiem ani psychiatrą, więc moje rady opierają się wyłącznie na obserwacjach empirycznych.
Myślę, że są dobre, jednak zachęcam Cię do dostosowania ich do swojej sytuacji, jeśli jesteś zaniepokojony, a nie tylko do kopiowania i wklejania.
Dla mnie najważniejsze i oczywiste jest słuchanie siebie. Z biegiem czasu rozpoznaję oznaki napadu i dlatego mogę go przewidzieć.
Ja też zadbać, aby nie być sam . Czasami tego potrzebuję, ponieważ jestem wielkim samotnikiem. Ale samo ładowanie baterii i pozostawanie w izolacji w obliczu cierpienia to dwa zachowania, które nie mają z tym nic wspólnego.
Nie mogę sam walczyć z demonami, więc upewniam się, że proszę o pomoc i akceptuję ją, zaczynając od moich partnerów.
Wreszcie, co nie mniej ważne, jestem na terapii .
Przez długi czas brałem leki, które nie wystarczały, aby powstrzymać napady, ale pomogło mi przez jakiś czas zmniejszyć ich inwazyjność; to nie jest wstyd.
Śledzili mnie zarówno psycholodzy, jak i psychiatrzy , czasem także pielęgniarki, ponieważ nie mogłem sobie poradzić samodzielnie; to nie jest wstyd.
Terapię kontynuuję po kilku latach i dziś widzę, jak daleko zaszedłem, nawet gdy czułem się, jakbym stał w miejscu. To też nie jest wstyd i jest to jeden z najlepszych wyborów, jakich dokonałem.
Nie odpuszczam. Nie zawodzę . Mój partner też.
Razem upewniamy się, że ona też nie zamieni się w moją psychiatrę, ale wspiera mnie i towarzyszy w mojej podróży.
Jak pokonać lęk podczas seksu (lub poza nim)?
Jeśli przechodzisz przez te same trudności lub napotykasz podobne przeszkody, najpierw chcę wysłać ci dużo odwagi i przypomnieć ci, jaki jesteś silny . To nigdy nie jest za dużo.
Następnie chcę ci powiedzieć, że wszystko jest w porządku. Ponieważ atak lęku w końcu ustąpi, jestem przekonany, że z czasem możemy nauczyć się je pojmować i powstrzymać. Wiem, że ty też możesz.
Nie zamierzam cię okłamywać: nie wiem, czy kiedyś naprawdę uzdrowimy.
Nie wiem, czy to się skończy dla mnie, dla Ciebie, dla Twojego partnera lub partnera, który cierpi na zaburzenia lękowe. Ale wiem, że to zanika. Wiem, że może stać się lżejszy.
Wiem, że skoro tak bardzo się rozwinąłem w ciągu 3 miesięcy, to mogę pozwolić sobie na nadzieję, że kiedyś to wszystko przekroczy .
Nadzieja, alegoria.
Tego dnia powiem o tym, będę się z tego śmiał, nawet w otoczeniu wszystkich, którzy towarzyszyli mi w tej podróży.
Mam nadzieję, że Ty też .
