Złapany w wir mnóstwa nowych programów wydawanych co miesiąc przez Netflix, czasami zapominam, że platforma jest domem dla cudów klasyki.
W ten weekend, oszołomiony oglądaniem Słodkich Magnolii i pierwszym odcinkiem strasznie złego Blood & Water, świetnie się bawiłem, siedząc na kanapie, rozważając nowoczesne romanse.
W tej chwili niewiele nowych treści, których historie miłosne mnie powalają. Tak więc, zdeterminowana, aby znaleźć swoją miłość do miłości, przejrzałem niektóre z moich ulubionych klasyków.
Czy Ty też potrzebujesz wielkich romantycznych burz?
Ten wybór powinien Cię dotknąć!
Jules i Jim, trójkątna miłość
Widziałem to małe, ale wszystkie moje wspomnienia wyparowały w dwóch zamachach łyżką, tak wiele starych filmów, które oglądałem wtedy z babcią.
Widziałem więc Julesa i Jima ponownie, gdy został przesłany do Netflix, i magia zadziałała.
Znowu stałam się małą dziewczynką, zafascynowana siłą związków łączących trójkę bohaterów, których serca biją zgodnie, choć mam pewne zastrzeżenia co do wizerunku postaci Katarzyny (Jeanne Moreau), jaki przedstawia Truffaut.
O co chodzi Jules i Jim?
Przed wybuchem I wojny światowej Jim i Jules nawiązują niezachwianą przyjaźń.
Pewnego dnia oboje zakochują się w tej samej kobiecie. Nazywa się Catherine i denerwuje ich codzienne życie.
Jules i Catherine w końcu biorą ślub, ale Catherine nie są razem szczęśliwi i przyznaje to Jimowi, który po wojnie przyjeżdża do tej pary w Austrii.
Następnie Catherine zabiera Jima, za zgodą Julesa, jako kochanka.
Ale ta historia też mu nie odpowiada ...
Jules et Jim to pomnik kina Nowej Fali - jak na tamte czasy bardzo impertynenckie - przed którym nadal warto się dziwić.
Parasole z Cherbourga, mój ulubiony film z perspektywy wieczności
The Umbrellas of Cherbourg został okrzyknięty przez krytyków i opinię publiczną, kiedy został wydany w 1964 roku.
Zdobył nawet Złotą Palmę i tym samym na zawsze zadomowił się w ogromnym, ale bezwzględnym sercu kina.
Widziałem go po raz pierwszy, gdy miałem 8 lat i nigdy o nim nie zapomniałem. Płakałem tak bardzo, że mama pomyślała, że obejrzałem horror.
W rzeczywistości poruszyła mnie rozczarowana miłość, wspólny wątek tego arcydzieła Jacquesa Demy'ego.
Od tamtej pory widziałem ten film 100 razy i nigdy się nim nie znudziłem.
Służył jako inspiracja dla innych nowszych zabytków kina, takich jak La La Land Damiena Chazelle.
O czym są parasole z Cherbourga?
W listopadzie 1957 r. W Cherbourgu Geneviève i jej matka Madame Emery prowadziły sklep z parasolami.
Geneviève jest zakochana w mechaniku Guyu. Ale musi iść na wojnę w Algierii.
Geneviève zachodzi w ciążę i popychana przez matkę, poddaje się propozycji małżeństwa Rolanda, bogatego jubilera ...
Parasole z Cherbourga to opowieść o zrezygnowanej miłości, która doskonale wpisuje się w swoje czasy.
Jeśli obraz, kody i społeczeństwo, które przedstawia, nie wydają się już bardzo nowoczesne, ta muzyczna perełka pozostaje niezniszczalną klasyką kina, którą dobrze jest oglądać, gdy pada śnieg lub gdy robi się szalony upał.
W rzeczywistości parasolki z Cherbourga można zobaczyć każdego dnia każdego roku. Całe życie.
W każdym razie Laurence i moje serce się przewraca
Zaprezentowany w Un Certain Regard, sekcji wywodzącej się z oficjalnej selekcji Festiwalu Filmowego w Cannes w 2021 roku, film odchodzi z Queer Palm.
Czym więc jest Queer Palm?
To po prostu nagroda, która nagradza najlepszy film z motywami alternatywnymi (które przegrupowują homoseksualizm, biseksualność, transidentność…) i została stworzona w 2021 roku przez dziennikarza Francka Finance-Madureirę.
Jednak Xavier Dolan odmówił przyznania tej nagrody.
Czemu ? Ponieważ dla niego to rozróżnienie jest wyznacznikiem wykluczenia. Powiedział nawet Télérama w 2021 roku:
„Obrzydza mnie fakt, że istnieją takie ceny. Jaki jest postęp w przyznawaniu takich nagród za „tworzenie gett” i „ostracyzm”, które twierdzą, że filmy nakręcone przez gejów są filmami gejowskimi?
Dzielimy się tymi kategoriami. Świat jest podzielony na małe, wodoszczelne społeczności. "
Krótko mówiąc, zamykam stronę informacyjną.
O co w tym wszystkim chodzi, Laurence?
W swoje trzydzieste urodziny Laurence wyjawia Fredowi, w którym jest bardzo zakochany.
Oświadczenie, które zmieni bieg ich życia i zrewolucjonizuje ich sposób kochania siebie ...
Mamy rok 1990, a Laurence jest kobietą. W jego sercu, w jego wnętrznościach, w jego głowie. Jednak nie w jego stanie cywilnym.
Wbrew wszystkiemu Laurence i Fred będą się kochać. Pomimo społeczeństwa, które walczy o ewolucję i pomimo uprzedzeń otaczających ich osób, kochankowie idą naprzód.
To coś więcej niż film, Laurence Anyways to lekcja miłości.
W Laurence Anyways Xavier Dolan zajmuje się delikatnym tematem i zamienia go w kilku ujęciach aparatu w esej o delikatności.
Cud, który prawdopodobnie nigdy się nie zestarzeje.
Jeśli lubisz Dolany, słodki czytelniku, wiele z nich jest teraz dostępnych na platformie. Możliwość przejrzenia na przykład imaginaires Les amours lub najnowszej Mommy.
Skradzione pocałunki i jego ciekawy bohater
Powrót do Truffaut z Baisers Volés, które oglądałem dopiero w zeszłym miesiącu.
Muszę przyznać, że jest mniej przystępny, wolniejszy i dziwniejszy niż wspomniane filmy.
Ale jest coś niesamowicie czarującego w tej komedii romantycznej z 1968 roku, noszonej przez Jean-Pierre Léaud.
Więc miej odwagę w obie ręce i daj szansę temu ciekawemu filmowi.
O co chodzi, Skradzione pocałunki?
Po odbyciu służby wojskowej Antoine Doinel, wciąż zakochany w Christine Darbon, która darzy go mało sympatią, szuka pracy.
Po zwolnieniu z pracy nocnego stróża zostaje zatrudniony w prywatnej agencji detektywistycznej, gdzie dostaje misję w sklepie obuwniczym.
Właściciel, pan Tabard, stara się odkryć przyczynę nienawiści swoich klientów i żony do niego.
Bardzo szybko Antoine zafascynował się żoną pana Tabarda ...
Oto słodki czytelnik na małą wycieczkę po romantycznych klasykach dostępnych w serwisie Netflix.
Ale jeśli masz również MyCanal, polecam film, który lubię mieć bolesną klatkę piersiową i który jest tam dostępny.
Opowiada o sprawach życia, z Michelem Piccoli, który zmarł 12 maja, i Romym Schneiderem.
Film o niezrównanej urodzie, wyreżyserowany przez Claude'a Sauteta, którego muzyka za każdym razem mnie przewraca.
Pamiętam też rozmowę dwóch byłych kochanków w samochodzie, w deszczu, który sprawił, że uroniłem kilka łez i ponownie rozważyłem swoje pragnienie zakochania się pewnego dnia.
A ty, jaki jest twój ulubiony słodki czytelnik romantycznych klasyków?
