- Artykuł pierwotnie opublikowany 27 września 2021 r
- Ten artykuł został napisany we współpracy z Wild Bunch.
Zgodnie z naszym Manifestem napisaliśmy, co chcieliśmy.
Jeśli jest w Tancerce coś niezapomnianego, w kinach 28 września, to piękno spektaklu, jakie oferuje ten film inspirowany prawdziwymi wydarzeniami . Rzadko kiedy byłem tak zdumiony artystycznymi emocjami filmu fabularnego prezentowanego na konkursie Un Certain Regard w Cannes.
La danseuse to pierwszy pełnometrażowy film Stéphanie Di Giusto, którego inspiracją jest tu zapomniana postać tańca współczesnego, pragnąca zrehabilitować swoje artystyczne dziedzictwo: Loïe Fuller . Temat, który ją zauroczył, gdy tylko zobaczyła oniryczne zdjęcia tancerki z jej dużymi białymi prześcieradłami…
Portrety w wykonaniu niesamowitych aktorów w Tancerzu
Szczerze mówiąc, przed Tancerzem byłam pełna ciekawości. To był pierwszy raz, kiedy widziałem, jak Soko uzewnętrznia swoje talenty aktorskie, tak samo jak Lily-Rose Depp. Zwaliło mnie z nóg.
Nie spodziewałem się, że będą tak perfekcyjni w swoich rolach. Loïe i Isadora to dwie dantejskie postaci na ekranie, niesione przez ich małe ciała, które narzucają .
Pasja, która świeci przez Loïe, jest zaraźliwa: wierzy w swoje umiejętności i wspieramy ją
Pasja, która świeci przez Loïe, jest zaraźliwa: wierzy w swoje umiejętności i wspieramy ją. A potem oddaje się tak gruntownie, że wydaje się, że pod koniec każdego przedstawienia jest na skraju zatonięcia, więc publiczność cierpi z nią okrutnie.Aktorzy drugoplanowi, tacy jak Mélanie Thierry, François Damiens czy nawet Gaspard Ulliel, nie muszą się wstydzić swoich występów. Nadają głębi związkom, które mogły wydawać się efemeryczne i powierzchowne .
Kino francuskie bywa krytykowane za to, że nie jest wystarczająco ekspresyjne, tancerz jest wyjątkiem.
Tancerz ma swobodę w kontaktach z historią
Bohaterką i głównym tematem Tancerki jest Loïe Fuller , grana przez zadziwiającą Soko w roli, która wydaje mi się być jej życiem. Niektórzy uważają, że jest to biografia Isadory Duncan, w której wyraźnie wszystko zbiega się we współczesnym podejściu do tańca, Fullera - a nie klasycznym podejściu, ucieleśnionym przez Duncana.
Film był krytykowany za swobody przyjęte przez reżysera. Rzeczywiście, postać Gasparda Ulliela została dodana, według Stéphanie Di Giusto, „by nadać mu odrobinę męskości”. Mógłby służyć jako alter ego dla amerykańskiego męża, którego miała w rzeczywistości Loïe, zanim zakończył swoje życie u boku Gabrielle. Film nie opowiada o sentymentalnym życiu tancerza.
Przeczytaj także:
Dziedzictwo Loïe Fuller, „Wróżki świateł”, pionierki tańca współczesnego
Tancerz jest wizją reżyserki Stéphanie Di Giusto, ze wszystkim, co implikuje subiektywność i elementy, które zostały zignorowane. Składa żywy hołd artystycznemu dziedzictwu Loïe i tworzy na ekranie ognistą, pełną pasji kobietę, która poświęca wszystko dla swojej sztuki.
To fabularyzowana opowieść, która skupia się bardziej na związku między Loïe a jej powodem do życia niż na bardziej intymnych aspektach jej życia.
Estetyka noszona przez kameralną kamerę w The Dancer
Tancerz jest ludzką historią, która mówi o pewności siebie, ambicji, wierze w jego sztukę. Kamera rejestruje intymne chwile z życia Loïe, a także ogólne zarysy jej kariery.
Ten wzajemny podziw między Loïe i Isadorą nabiera kształtu na kilka sposobów , poprzez wzniesienie się jednego i upadek drugiego, ale także na poziomie osiągnięć, silnym, gdy wzrok Loïe spoczywa na jej młodej protegowanej. Podziw, zazdrość, pragnienie… niuanse, przeplatające się emocje, uchwycone okiem Stéphanie Di Giusto.
Odkryj część życia Loïe Fuller od 28 września w kinie.
