Cześć ! Tutaj Léa Castor, grafik i ilustrator w Mademoisell.
Serce przy sercu Serce przy ciele wraca w tę niedzielę do śmietników, aby przynieść Wam dawkę miękkości, czułości, miłości do miłości, a nawet masaż pleców zapewniany przez stylowe bobry (żartuję, nie znęcam się nad żadnym bobrem, nie martw się. ty).
Jeśli nie śledziłeś, to jest seria ilustrowanych świadectw , ukazujących ludzi, którzy zdecydowali się bardziej pozytywnie spojrzeć na swoje fizyczne kompleksy.
Nie chodzi o to, aby czuć się dobrze ZA KAŻDĄ KOSZTEM (nakazy są wystarczające, oh!) Lub powiedzieć, że są kompleksy ważniejsze od innych, ale o obserwowanie ścieżek, którymi podążają różni ludzie czuć się bardziej w zgodzie ze sobą.
Wszystkie ciała są różne, co powiesz na świętowanie ich ze mną co tydzień?
Ilustracje wykonuję małymi rączkami oraz ze zdjęć przesłanych wraz z tekstem. Dostaję kilka i wybieram ten, który inspiruje mnie najbardziej.
Więc bez zbędnych ceregieli, świadectwo z tego tygodnia.
Anne-Laure, 25 lat, opowiada o swoich udach
Nienawidzę mojego ciała. Nie, jest jeszcze
gorzej: nienawidzę go. Tutaj jest powiedziane,
że jestem jedną z tych osób, które się nienawidzą,
które nie mogą już patrzeć na siebie
w lustrze. Dosłownie.Kiedy jestem nagi przed lustrem,
odwracam wzrok.
Ubieram się tak szybko, jak to możliwe,
żeby zobaczyć siebie jak najkrótszego.Lubię zimę, bo mogę nosić
duże, luźne swetry,
które zakrywają moje ciało. Zacząłem
żałować, że czasami zniknie, często
chcieć zrobić sobie krzywdę.Najpierw moje plecy nie podobały się
z tym trądzikiem na ciele, który nie chciał
zniknąć, potem rozprzestrzenił się na mój brzuch,
który zajmuje coraz więcej miejsca
z tymi brzydkimi i irytującymi wypukłościami.Następnie uda, te dwie bezkształtne
i zwiotczałe masy, które trudno ukryć latem
na plaży czy na basenie.Więc nie chodzę już na plażę
ani na basen.Zrobiłem różnicę, kiedy podjąłem
decyzję o tatuażu.Miałem już jedną, ale
zakochałem się w lampie błyskowej. To znaczy
rysunek zaproponowany przez artystę,
często niepowtarzalny.Ale gdzie go schować,
żeby łatwo było go schować?Nadal miałam uda jako
dostępne miejsce, w którym mogłam zobaczyć na własne oczy.Umówiłem się na spotkanie i dostałem
tego małego osiołka z tuszem kulawej łapy
i tym tekstem „pieprzyć ich wszystkich”. Potem
spojrzałem na swoje udo i powiedziałem sobie,
że jest o wiele ładniejsze.W końcu mogłem na nią spojrzeć, nie czując bliskości
łez. Był to również sposób
na odzyskanie tego obcego ciała,
tego ciała, którego nie mogłem pokochać.Cały mój okres przed dojrzewaniem i
okres dojrzewania słyszałem codziennie,
w domu lub na studiach: jesteś brzydki!
Brzydkie! Brzydki!Pozostawia ślady, słowa mają wpływ!
Zwłaszcza gdy się budujemy.
Myślenie, że możesz ignorować oczy
innych w wieku 11, 12 lub 16 lat, jest iluzją.Po osiołku miałem projekt
bardzo bliski mojemu sercu, który
metaforycznie zilustrował moje dzieciństwo.Ten znalazł się na drugim udzie,
przed moim osłem. Kilka miesięcy później na moim lewym udzie
pojawił się duży centaur
, czyli osła.I wreszcie ostatnio jest to uroczy
chomik anioła, który zdobi bok
mojego prawego uda.Wcześniej nienawidziłam całego swojego ciała.
Teraz kocham swoje uda!Chcę je pokazać światu, nie widzę już
„blokującego” tłuszczu, nawet jeśli
wciąż tam jest. Teraz widzę
moje tatuaże, te małe kawałki mnie,
które zdobią moje ciało.W końcu jest moje! To są MOJE uda,
one nie są fantastyczne, nie są cienkie
i muskularne, jak w magazynach.Są miękkie, mają rozstępy
i włosy. Ale to są moje,
moje uda ozdobione moimi pomysłami,
także moimi ulubionymi.Nadal nie lubię reszty mojego ciała,
ale może kiedyś też to zaakceptuję.Może któregoś dnia wytatuję sobie resztę
skóry, nie wiem.W międzyczasie
każdego wieczoru podziwiam swoje uda
i śliczne rysunki iz
uczuciem nakładam krem na tę część ciała.
Poprosiłem Anne-Laure o opinię na temat tego doświadczenia: aby zeznawać i zobaczyć jej uda zilustrowane, co to robi? Oto jego odpowiedzi.
- Czy możesz mi opisać, jak się czułeś?
Pozwoliło mi to wyrazić rzeczy
, których nie odważyłem się powiedzieć sobie.Do czasu udzielenia odpowiedzi na Twój kwestionariusz
nigdy nie użyłem słowa „nienawidzić” lub „nienawidzić”,
mimo że było to coś,
co naprawdę czułem!
- Czy poczułeś zmianę w swoim spojrzeniu?
Mniej więcej.
Niekoniecznie na podstawie zeznań,
ale bardziej poprzez
ponowne wytatuowanie mnie .To była dla mnie prawdziwa „terapia”,
dodałam kilka i teraz
kocham swoje uda. Chociaż to była ta część
, która mi się najmniej podobała, teraz muszę
po prostu przejść dalej, aby zaakceptować siebie.
- Chciałbym również poznać twoje uczucia co do ilustracji, czy rozpoznajesz w niej siebie? Czy to sprawia, że postrzegasz swoje ciało inaczej?
Uważam, że jest bardzo ładny, kolor jest miękki,
a jednocześnie żywy.Ponieważ minęło trochę czasu,
odkąd wypełniłem twoją ankietę, nie ma
nowych tatuaży i nagle nogi
twojej ilustracji wydają mi się bardzo nagie.Ale pozwala mi też przypomnieć sobie,
że nie zawsze były „udekorowane”
i że przeszedłem długą drogę, odkąd
uważam to za interesujące.
Jak uczestniczyć w Body to Heart Heart to Body?
Ty, tak, wy, którzy uważnie przeczytaliście. Ty, który chcesz powiedzieć swojemu ciału, że chcesz zakopać siekierę. Nawet jeśli są dni i dni bez, byłby to już pierwszy krok do podzielenia się swoim doświadczeniem.
Witamy w Body to Heart Heart to Body!
A konkretnie, jeśli chcesz wziąć udział, o co cię proszę?
Świadectwo będzie składało się z 2 części: tekstu i ilustracji .
- Piszesz tekst : wyjaśniasz mi swój związek z tym kompleksem (kompleksami), dlaczego chcesz zmienić swoje spojrzenie na to, jak sobie z tym radzisz ...
- Do ilustracji potrzebuję 5 zdjęć tej części ciała i / lub całego ciała .
Możesz je zabrać sam lub z ukochaną osobą; najważniejsze jest to, że to twoje spojrzenie, zanim stanie się moje. To może być trudne ćwiczenie, jestem tego świadomy, więc zostawiam jak najwięcej swobody! Inscenizacja, spontaniczność… to zależy od Ciebie.
Wybieram to zdjęcie, które najbardziej mnie inspiruje i ilustruję je.
Wyślij to do mnie na lea.castor (at) ladyjornal.com z hasłem „Body to Heart Heart to Body” w temacie!
