Oglądając Le Grand Bain, film Gillesa Lellouche'a (trzeba zobaczyć), przyszło mi do głowy kilka myśli. Po pierwsze, ten samorodek trafił prosto do pierwszej piątki moich ulubionych filmów.
Po drugie, że niezaprzeczalnie pozwoliło mi to ocenić.
Le Grand Bain, film, który przywołał wspomnienia
Wśród tematów poruszonych w filmie jest jeden, który poruszył mnie bez ostrzeżenia, nie widząc, że nadchodzi. Odpuszczenie, które prowadzi do szczęścia, żałoby po jego wersji przeszłości.
Uosabiają to dwie postacie. I właśnie przedstawiając je wam, zrozumiecie, dokąd z tym zmierzam. Postać Simona zawsze marzyła o zostaniu gwiazdą rocka. Nakręcił wiele płyt CD, z których żadna nie odniosła spodziewanego sukcesu.
A jednak trwa, mimo upływających lat.
Jego córka w końcu mówi mu, że musi iść dalej, że idzie dalej. Odpowiedział wtedy, że w Konserwatorium nauczyciele przysięgali na niego, bo ma „coś wyjątkowego”. I nigdy nie przestał w to wierzyć, ani nie próbował iść naprzód.
Delphine, była mistrzyni basenów, również utknęła w przeszłości, w postaci o dobrze zdefiniowanych mechanizmach i cechach.
A jeśli nadal byłbym przywiązany do mnie z przeszłości ? Do poprzedniej wersji, która nie została jeszcze zaktualizowana?
Samo myślenie o tym sprawia, że chce mi się płakać. Dlaczego akceptacja tego, że się zmieniliśmy, jest tak bolesna?
Rola klasy pierwszej, od podstawówki do college'u
Moja rola, moja poprzednia wersja, polega na byciu pierwszym w klasie. Wszędzie byłem dobry, a nawet bardzo dobry. Miałem obsesję na punkcie moich ocen aż do liceum.
Miałem swój patent jeszcze przed zdaniem go, maturę z wyróżnieniem, przystąpiłem do przygotowań w aktach. Miałem bardzo dobre wyniki na studiach.
Moja kwasowość i moje wyniki przyniosły mi zazdrość i zastraszanie i mogłem odpuścić wszystko, aby przestać mnie wkurzać, ale trzymałem się. Kłóciłam się z moim pierwszym chłopakiem, który nie rozumiał, jak mogłam spędzić całą sobotę pracując w wieku 14 lat, ale nic nie powstrzymało mnie od pracy , nawet ból serca.
Nie zamierzam cię okłamywać, wiedząc, że byłem hitem, kiedy byłem w szkole, nadal jestem dziś bardzo dumny.
Więc dorastałem z tą wytwórnią.
„Elise, ona jest pierwsza w prawie wszystkim, więc jeśli przewija notatki, wszystko jest w porządku. "
Kiedy zdecydowałem się przerwać przygotowywanie listów, a potem moją hiszpańską licencję na studiowanie mody, część mojego otoczenia była zaskoczona.
Ja, Elise, przerwałam studia literackie? Robić ... modę? Co? Byłem jednak znacznie bardziej intelektualny niż manualny, aw ich oczach miałem poczucie stylu, które było zdecydowanie bardziej literackie niż krawieckie.
Tak, wiem, to też mnie zszokowało.
Inni od razu zrozumieli, że ta decyzja doskonale mi odpowiada. Na przykład ci, którzy otaczali cię od dawna i ci, którzy wciąż widzą tylko część ciebie.
Nigdy nie żałowałem tego wyboru, który zmienił moje życie.
Przyjmij rolę, którą sam sobie zadajesz
Pomimo tego zwrotu na studiach, pozostałem w swojej roli studenta, z silnym syndromem dobrego studenta, który jeszcze mnie nie opuścił.
Po zastanowieniu nie wydaje mi się, żeby to była rola, ponieważ ciężko pracuję i uwielbiam się uczyć, to fakt, nie zmuszam się do takiego działania.
Ale to tak, jakby mój status (moja maska, moja wytwórnia, nazwij to jak chcesz) dobrego ucznia ścigał mnie. Jakby stał się standardem moich wymagań wobec mnie .
Od matury minęło prawie 10 lat. A jednak nawet dzisiaj moja duma jest zirytowana, gdy słyszę, że ktoś mówi językiem lepiej niż ja. Kiedy ktoś pamięta figurę retoryczną, a ja nie.
Winię siebie, mówię sobie, że stałem się głupi, że zapomniałem wszystkiego, czego się nauczyłem. Że już nie kultywuję siebie.
„Kurwa, zapomniałem, jak powiedzieć po hiszpańsku„ sukienka ”. Jaki był tytuł tej książki Zoli? Nic nie pamiętam z historii Unii Europejskiej, jestem naprawdę za głupi. "
Zaakceptuj ewolucję i postęp w swoim życiu
Niegrzeczny, co, tak myśleć? A jednak to moja sprawa. I może być twój, kto wie? Ale jeśli nadal wydaje mi się, że jestem dla mnie bardzo surowy, to bardzo ewoluował w ciągu ostatnich kilku lat i czuję, że postępuje we właściwym kierunku.
Już akceptuję, że zapomniałem o rzeczach. A potem, szczerze mówiąc, wspaniale jest pamiętać, że Traktat Rzymski został podpisany w 57 roku, ale w prawdziwym życiu nie jest to konieczne.
Dlaczego tak trudno mi się wyrwać z tej pierwszorzędnej roli? Cóż, po prostu dlatego, że taka była moja tożsamość przez prawie 20 lat mojego życia.
A jakie to szaleństwo przedefiniować siebie! Istnieje również historia o osądzaniu wartości i ego pozostawiających za sobą osobę, którą kiedyś byłeś, zwłaszcza jeśli ten aspekt nam się podobał i cenił.
Musimy także odnieść sukces w odróżnieniu idei ewolucji od pojęcia porażki.
Jakże byłoby niepowodzeniem, gdybyśmy nie byli we wszystkim pierwsi? Zawsze jest lepszy od ciebie, więc dlaczego nie pozwolić sobie na to, by nie być pierwszym za wszelką cenę? Presja, by nie być idealną, jest o wiele mniejsza!
Czy nie zawiedzie to raczej przywiązanie się do tożsamości, która sprawia, że cierpimy, ponieważ już nam nie odpowiada? Zachowaj tożsamość, którą czasami otrzymywaliśmy wbrew sobie, ale która z czasem stała się schronieniem?
Przedefiniuj swoje marzenia i wartości
Uważam, że obserwacja bycia zbyt przywiązanym do przeszłości pozwala z jednej strony na nieprzyjemną świadomość, ale ostatecznie jest fantastyczna i konieczna.
Z drugiej strony szansa na skupienie się na tym, co najważniejsze. To, co było dla mnie ważne wcześniej, nie jest już priorytetem. Więc równie dobrze możesz to wyjaśnić. A co by było, gdyby teraz najważniejszą rzeczą dla mnie było odkrycie siebie ?
Widzę moją nową wersję, taką jak Elise Francisse. Z nią chcę wypróbować wiele różnych rzeczy, dobrze się bawić. Zachęcać ludzi, dzielić się moim dobrym humorem.
Chcę podzielić się z Tobą moimi wątpliwościami, bo może Ty też może trzymasz się roli, która już Ci nie odpowiada.
Masz prawo się go pozbyć, nawet jeśli na początku wyda ci się to trudne i siej kłopoty i zamieszanie wśród tych, którzy nigdy nie znali cię inaczej, z pewnością zdejmiesz OGROMNĄ satysfakcję i wielka wolność.
Chodź, dokonajmy razem tej zmiany.
Czy ty też trzymasz się przeszłości? Jaką rolę zdefiniowałbyś jako swoją? Obejmuję Cię i przesyłam Ci siłę i odwagę!
