We współpracy z Bodega Films (nasz Manifest)
Często płaczę w filmach. Lub nawet w domu, oglądając Netflix.
Płaczę przed komediami romantycznymi, przed horrorem (kiedy jest opanowany), przed filmami przygodowymi, a zwłaszcza przed filmami firmowymi.
Ale nie smuć się za mną: KOCHAM TO! A przed Samim, młodzieńcem z Laponii, gwarantuję, że uroniłem łzę ...
Sami, młodzieniec z Laponii, o co chodzi?
Sami, A Youth in Lapland to pierwszy film Amandy Kernell, który uchwycił podnoszącą na duchu historię.
Historia Elle, 14-letniej dziewczynki pochodzenia lapońskiego, rdzennej ludności zamieszkującej Norwegię, Szwecję, Finlandię i Rosję .
Uczennica szkoły z internatem, musi zmierzyć się z pierwotnym rasizmem innych uczniów, którym postawiono do głowy, że Sami są „intelektualnie gorsi”. Bohaterka jest poniżana, wyszydzana z jej kultury, oczerniana.
Do tego stopnia, że młoda dziewczyna chce za wszelką cenę zmienić swoje życie.
Aby móc stać się tym, kim chce być, decyduje się porzucić swoją tożsamość kulturową , aby w końcu zostać uznaną za „prawdziwego” Szweda ...
Sami, młodzieniec z Laponii, portret nowej gwiazdy
Postać Elle wciela się w postać Lene Cecilia Sparrok, norweskiej aktorki Sami, której nie znałem, odkąd odgrywa tu swoją pierwszą dużą rolę w kinie.
Byłem absolutnie zakochany w tej aktorce, ponieważ wydaje się, że na ekranie nigdy nie gra , tylko żyje.
Szczera i zatroskana ożywia udręki młodej Elle. Ona staje się Elle. Ona jest nią.
To jest tak wciągające, że staje się nawiedzone.
Pozwólcie, że wyjaśnię: przez prawie dwie godziny filmu widziałem tylko Lenę Cecilię Sparrok, do tego stopnia, że nawiązałem z nią quasi-przyjaźń. Współczułem jej za każdym razem, gdy mówiła mi o tym Amanda Kernell.
Ponieważ to PRAWDA!
Prawdopodobnie dlatego, że pierwszą pracą Lene nie jest działanie, ale hodowla reniferów. Gdzie być może ta szczerość, która wybucha na ekranie , często charakterystyczna dla aktorów i aktorek, którzy dopiero zaczynają.
Niestety, w Internecie nie ma jeszcze informacji o tej młodej kobiecie w wieku zaledwie 21 lat, ponieważ zaczyna w zawodzie.
Więc nie mogę powiedzieć więcej.
Miejmy nadzieję, że w najbliższych latach eksploduje i będzie bardziej obecny w krajobrazie audiowizualnym!
Sami, młodzież z Laponii, konieczny komentarz
Sami, młodzieniec z Laponii, to nie tylko piękna obsada i niesamowite krajobrazy. To przede wszystkim sprawa, historia walki.
Pierwotny rasizm, zetknąłem się z nim, gdy byłem młody, na ławkach szkolnych.
Wiesz, drogi czytelniku, dzieci mają niewiele filtrów i lubią bez ogródek mówić, co myślą ...
Tak więc w Levallois-Perret, w prawicowym burżuazyjnym mieście, byłam jedną z niewielu małych dziewczynek, które nie były białe. Mój kolor skóry, ale także orli nos i oczy w kształcie migdałów kwestionowały moich kolegów z klasy.
Od lat pytano mnie, dlaczego byłam brązowa, kiedy moja mama była biała, dlaczego moja skóra była „brudna”, dlaczego mój nos wyglądał jak u wiedźmy.
Od lat cierpię na drwiny, rzadko złośliwe, ale wynikające z głębokiego niezrozumienia mojej fizycznej różnicy, a także mojej kultury, co okazuje się dwojakie.
Więc nawet jeśli nigdy nie byłam tak mocno naciągana jak Elle w delikatnym filmie Amandy Kernell, bardzo wcześnie zdałam sobie sprawę, że nie będę uprawniona do takiego samego traktowania jak moi inni towarzysze.
Z tej różnicy zrobiłem siłę. Nie wyglądam jak inni. Maleńka, zabrano mnie do świątyni. Nie w Kościele. Jestem z tego dumny.
Ale Sami, młody człowiek z Laponii, szuka innego sposobu na doświadczanie tej różnicy.
Rzeczywiście, jest gotowa usiąść na swoim pochodzeniu, aby zintegrować się ze światem, który ją odrzuca i dyskryminuje.
Film stawia podstawowe pytania dotyczące tożsamości i kwestionuje stosunek każdej osoby do ich własnej różnicy.
Rzucając światło na ostracyzację Samów, reżyserka Amanda Kernell czyni z siebie głos zaangażowanego i humanistycznego kina.
Zrozumieliście, radzę Wam TYSIĄCE pójść do kina od 14 listopada, aby odkryć Sami, młodzież z Laponii, film użyteczności publicznej, który miałby swoje miejsce w salach lekcyjnych!
