Cześć !
W tym tygodniu Hélèna chciała opowiedzieć o swoich asymetrycznych piersiach, aby pokazać, że nie są one nienormalne. Do wszystkich ludzi, którzy źle się czuli z powodu swoich różnej wielkości piersi, nie jesteś sama!
I wiesz co ? Ja też od dawna mam kompleksy na moich piersiach , z tą cholerną lewą piersią, która zajmuje więcej miejsca. Obiecujemy, że czujemy się lepiej, gdy nas to nie obchodzi. Kocham cię!
Ciało przy sercu, serce przy cieleJeśli nie śledziłeś, to jest seria ilustrowanych świadectw , ukazujących ludzi, którzy zdecydowali się bardziej pozytywnie spojrzeć na swoje fizyczne kompleksy.
Nie chodzi o to, aby czuć się dobrze ZA KAŻDĄ KOSZTEM (nakazy są wystarczające, oh!) Lub powiedzieć, że są kompleksy ważniejsze od innych, ale o obserwowanie ścieżek, którymi podążają różni ludzie czuć się bardziej w zgodzie ze sobą.
Wszystkie ciała są różne, co powiesz na świętowanie ich ze mną co tydzień?
Ilustracje wykonuję małymi rączkami oraz ze zdjęć przesłanych wraz z tekstem. Dostaję kilka i wybieram ten, który inspiruje mnie najbardziej.
Więc bez zbędnych ceregieli, świadectwo z tego tygodnia.
Od miseczki D do miseczki A dla tej samej pary piersi
Pozwól, że się przedstawię, nazywam się Hélèna
i widziałem twój artykuł na
mademoizelle.com, który mówi o piersiach
i związanych z nimi kompleksach, i
powiedziałem sobie , że była to okazja, aby opowiedzieć
moją historię między moimi piersiami i ja.Mam 20 lat i od początku mojej
młodości (~ 13 lat) mam bardzo duży
kompleks na klatce piersiowej…
Pojawiła się asymetria
i im więcej lat mijały, tym bardziej
była wymawiana, aż 'stać się tym,
czym jest dzisiaj.Aby dać ci wyobrażenie, moja
prawa pierś to D, a lewa pierś ma
rozmiar miseczki.Codziennie przechodzę przez piekło, jeśli
chodzi o znalezienie odpowiednich ubrań
i staników na mój
problem.Nie mogę spojrzeć na siebie w
lustrze, nie mówiąc sobie, że natura
mnie dopadła i
zepsuła projekt.Dziewczyny w szatni były
dla mnie okropne i nazywały mnie
potworem.A jednak od kilku miesięcy
coraz bardziej przychodzę, aby zakładać tę anomalię,
przekonuję się, że moja klatka piersiowa jest wyjątkowa
i że nawet jeśli na początku jest dziwna
, mam skrzynię 2 w 1 ^^Planuję zrobić sobie tatuaż pod
klatką piersiową, aby upiększyć tę wadę i pomóc mi
pokochać ją taką, jaka jest, bo w końcu
zdaję sobie sprawę, że uczynił mnie
wyjątkową osobą.Chcę zeznawać na temat mojego kompleksu,
ponieważ jestem pewien, że inne
dziewczyny są w tej samej sytuacji co ja
i chciałbym im powiedzieć, że nie ma
wstydu być innym, ponieważ
świat bez różnicy byłoby monotonne
i nudne.Z całego serca dziękuję za
przeczytanie mojego e-maila i mam nadzieję, że upewnisz się
, że moja wiadomość
dotrze do czytelników mademoizelle.com.
Jak to jest świadczyć o swoich kompleksach?
Poprosiłem też Hélènę, aby spojrzała wstecz na to doświadczenie: obserwowanie i oglądanie ilustrowanego ciała, co to zrobiło, co czuła?
Bardzo dziękuję za tę wspaniałą
ilustrację! To doświadczenie
wiele mi przyniosło; na samym początku
wahałem się przed uruchomieniem, potem po nocy
refleksji (noc zawsze niesie
radę ?), powiedziałem sobie, że warto było
rozpocząć przygodę.Robienie tych zdjęć było
dla mnie prawdziwą męką, ponieważ
kąty fotografowania uznałem za raczej brzydkie,
a ponieważ mam bardzo pesymistyczny pogląd
na siebie, trudno było mi
zobaczyć coś
pięknego na moich zdjęciach.Po wysłaniu ich do ciebie odczułem
ulgę i niepokój; zwolniony
z jednej strony dlatego, że udało się podbić
moje demony i bólem z drugiej strony
, bo bałam się o to, co
stanie się dalej.W końcu otrzymałem tę bardzo
udaną ilustrację i nigdy nie myślałem, że kiedyś to powiem,
ale… Jestem piękna!To właśnie nazywamy
radykalną zmianą spojrzenia, przechodząc od ciała
znienawidzonego lub nawet nienawidzonego do ciała ukochanego dzięki
twojej ilustracji.Dobrze mi jest wmawiać sobie, że
ostatecznie nie jestem potworem,
ale normalną osobą.To ja na rysunku! ?
Rozpoznaję siebie doskonale i udało ci się
sublimować część mojego ciała, która wydawała mi się
zdecydowanie ohydna.Bardzo się cieszę, że
pewnego dnia widzę siebie w innym świetle poprzez Twój rysunek.
Zamierzam to wydrukować, umieścić w
swoim dzienniku punktorów, aby mieć go zawsze
przy sobie i móc go obejrzeć, gdy
znów się nienawidzę z X powodów.
