Dziesięć lat temu byłam małą studentką, która niekoniecznie lubiła szkołę. Wydało mi się to nudne.
Poza tym nie miałam wielu przyjaciół, miałam raczej inny styl, więc często padałam ofiarą kpiny, szkolnego molestowania, po części z powodu mojej orientacji seksualnej.
Nękany w szkole, ponieważ jestem biseksualny
Określiłem się wtedy jako biseksualny. Cała uczelnia już widziała, jak całowałem dziewczynę na szkolnym boisku. Dzieciaki na studiach są głupie, więc pozwolę ci sobie wyobrazić piekło ...
Jedyną rzeczą, która zainteresowała mnie na tej uczelni, był jeden z moich nauczycieli.
Amanda, moja wspaniała nauczycielka angielskiego
Nazwijmy ją Amanda.
Amanda była nauczycielką angielskiego , bardzo czarującą nauczycielką i małym brytyjskim akcentem, za który można umrzeć.
Na początku uwielbiałem chodzić na jej zajęcia, bo kochałem ten język, wiedziała, jak nas nim zainteresować i strasznie inspiruje, z humorem, paroma zabawnymi anegdotami ...
Sam w sobie jest to rodzaj nauczyciela, którego wielu uczniów kocha, ponieważ nie mówi o godzinach bezwartościowych rozmów. Od początku ją kochałem.
Pojechałem z moją klasą na wycieczkę do Anglii i zobaczyłem ją tam zupełnie odmienną od jej obecnej osobowości, jeszcze piękniejszą, jeszcze ciekawszą.
Rozpadałem się, dosłownie zakochałem się w moim nauczycielu.
Przez rok było uroczo, chodziłem po korytarzach szukając jej wszędzie, mijałem jej pokój tylko po to, żeby ją zobaczyć, zostawałem na koniec godziny, żeby porozmawiać z nią o lekcjach ...
Oczywiście nie zamierzałem jej mówić, że chciałem ją pocałować i rozmawiać z nią godzinami.
Moja anoreksja, moje cierpienie i mój nauczyciel angielskiego
Problem w tym, że w wieku 15 lat miałem, jak wiele innych, te małe nastoletnie problemy, które psują życie.
Dojrzewanie, które niszczy większość moich przekonań, moje ciało, które się zmienia i moje postrzeganie, które bardzo różni się od rzeczywistości… Od szóstego roku byłam traktowana jak anorektyczka , bo byłam bardzo chuda, nie pozbawiając mnie.
Tam byłam w ósmej klasie, właśnie straciłam mamę z powodu pieprzonej choroby i wszyscy ubrali mnie z zaburzeniem odżywiania, którego nie miałam.
Tak bardzo, że w końcu przekonałem się, że inni mają rację i już nie jadłem.
Moi przyjaciele, mała grupa 3 dziewczyn, które uwielbiałam, widzieli mój upadek i wywierali na mnie presję, żebym komuś o tym opowiedział.
Po roku bez słowa nie mogłem dłużej. Straciłem prawie dziesięć funtów na wadze piórkowej, którą już miałem.
Nie komunikowałem się z rodziną, więc nikt nie mógł nic zobaczyć. Zacząłem wymiotować, zrobić sobie fizyczną krzywdę.
Pewnego dnia, pod koniec zajęć, rozpłakałem się przed moją śliczną nauczycielką. Nie trzymając go dłużej, zrezygnowałem ze wszystkiego.
Powiedziałem mu wszystko. I była taka urocza. Moje serce waliło do niej , a ona wzięła mnie w ramiona i pod swoje skrzydła, aby mi pomóc.
Weszła do mojego życia, żeby mi pomóc, chciałem, żeby tam została
Poszliśmy razem do pielęgniarki z college'u. Na spotkania z psychologiem chodziliśmy poza uczelnią, zawsze razem. Ponieważ nie chciałem tego robić bez niej.
Chciałem to dla niej zrobić. Dziesięć lat wcześniej opowiedziała mi o anoreksji swojej siostry ...
Zaczęła płakać przede mną. Stałem się samolubny .
Codziennie pytała mnie, jak się czuję, gdy jadłem. Uśmiechała się do mnie codziennie, choćby na zakręcie korytarza.
Ja celowałem w jej temacie, żeby być szczęśliwym. Tylko po jego komplementy, jego uśmiechy.
Codziennie pytała mnie o wiadomości, a ja jej odpowiadałem.
Jak tylko powiedziałem, że jest w porządku, że zjadłem przy niej lub pokazałem oznaki zwycięstwa, nieuchronnie odsuwałaby się ode mnie, gratulowała mi i przestała pytać, czy to w porządku, bo dla niej jadę. dobrze.
Naprawdę dobrze się czułem, wiedząc, że troszczysz się o mnie, troszczysz się o mnie. Tyle że wpadłem w krwawe błędne koło ...
Chciałem się zepsuć, żeby tam była. Bardzo chciałem, żeby ona mnie pocieszyła. I tak dalej. Aż do dnia, w którym skończył się college i musiałem wrócić do liceum.
Wzrosła moja obsesja na punkcie mojego nauczyciela angielskiego
Na początku liceum było fajne, ale nauczyciel angielskiego nie był tym samym. Więc zacząłem opuszczać zajęcia, aby dołączyć do mojej starej uczelni, mając nadzieję, że spotkam ją, kiedy skończy szkołę.
Czasami to działało i przez chwilę rozmawialiśmy na parkingu. Czasami jej nie widziałem i wracałem do domu w najgorszy możliwy sposób. Robiłam to coraz bardziej, narażając na szwank własną edukację.
Kiedy się dowiedziała, postawiła mnie z powrotem na moim miejscu, mówiąc mi, że jeśli chcę być nauczycielem (ona sprawiła, że chcę być nauczycielem, tak jak ona), muszę iść na zajęcia.
Chciałem ją zobaczyć. Tak więc, gdy tylko do mnie przemówiła, poczułem się dobrze. Wróciłem do klasy.
Tyle że w liceum nie mogłem znieść różnicy w college'u. Ludzie byli jeszcze bardziej podli, jeszcze bardziej podli. Ja zawsze bardziej samotny. Nauczyciele nie lubili moich nieobecności i patrzyli na mnie z góry.
Nie obchodziło mnie to, chciałem tylko Amandę. Podjęłam próbę samobójczą, „tylko po to”, powiecie mi ... Ponieważ zwariowałam na punkcie kobiety, której zachowanie wobec mnie było bardziej macierzyńskie niż cokolwiek innego.
Ale chciałem więcej (naprawdę więcej) kontaktu, zawsze więcej.
Chciałem być w jego codziennym życiu. Zaprzyjaźniliśmy się na Facebooku, czasem rozmawialiśmy wieczorem, kilka razy przyszła do mojego domu, żeby przynieść mi książki. Ale to nie wystarczyło, nigdy. To mnie niszczyło.
Pomoc dla osób cierpiącychCzy cierpisz na zaburzenia odżywiania, czy cierpi na nie ktoś wokół Ciebie? Masz mroczne myśli , nie chcesz już żyć?
Nie zostań sam , możesz uzyskać pomoc i wyjść z tej sytuacji.
- Rządowa strona poświęcona zaburzeniom odżywiania
- Norma Youth Health Wire: 0800 235 236
- Strona rządowa Co robić iz kim się skontaktować w obliczu kryzysu samobójczego?
- Słuchanie samobójstw: 01 45 39 40 00 (7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę)
- Feniks samobójstwo SOS: 01 40 44 46 45 (7 dni w tygodniu od 13:00 do 23:00, cena połączenia lokalnego)
- Możesz mieć dostęp do specjalistów w placówkach medyczno-psychologicznych, znaleźć najbliższą placówkę w Internecie.
Myślałem, że jestem zakochany, myliłem się
Rzuciłem więc szkołę, ponieważ nie było to już możliwe i nie było już możliwe.
Wyjechałem za granicę na rok, żeby się cofnąć . Kiedy wróciłem, wziąłem udział w kursach korespondencyjnych i uzyskałem maturę z dwudziestką z języka angielskiego.
Moim pierwszym odruchem było wysłanie Amandzie wiadomości na Facebooku, żeby ją powiadomić. Pogratulowała mi, następnego dnia poszedłem do jej domu i odbyliśmy długą dyskusję.
Z biegiem czasu zdaję sobie sprawę, że byłem bardzo zależny od tej kobiety, podczas gdy od dawna wierzyłem, że jestem zakochany.
Inspirowała mnie przez dziesięć lat. A dziś jestem na uniwersytecie, na ostatnim roku mojej licencji i wciąż o niej myślę na co dzień, kończąc semestr lub myśląc o moim przyszłym zawodzie nauczyciela.
Była osobą, którą poznałem, kiedy byłem na dole. Nie wiedząc o tym, powiązałem ją z chorobą i utratą mamy. Podczas rozmowy z psychiatkami powiedziano mi, że jest obrazem idealnej matki, której ja nie miałam.
Kojarzyłem ją z idealną kobietą, którą chciałbym być.
Ale lepiej niż to, a przede wszystkim pozytywnie, Amanda dała mi cel w moim życiu. Pomogła mi odkryć siebie. Dziś nadal jesteśmy w kontakcie.
Bez niej nie byłbym taki sam
Zależność emocjonalna boli, boli, niszczy. To głównie zamykało mnie w samotności i obsesji na punkcie tego nauczyciela.
Nie mogłam być parą na długo, ponieważ moje uczucia do Amandy były zbyt silne, nie mogłam być szczera z inną osobą…
Cofając się o krok udało mi się to przeboleć, a wyjazd za granicę bardzo mi pomógł.
Dziś jestem w związku z cudowną kobietą od 3 lat. A moja nauczycielka, moja inspiracja, myślę teraz o niej, mówiąc sobie, że bez niej nie byłbym tam, gdzie jestem!
Istota mademoisellCzy ten artykuł do Ciebie przemówił? Chciałbyś przeczytać więcej? Zasubskrybuj chatbota Mademoisell , fajnego robota, który na koniec dnia wysyła do Messengera najważniejsze informacje z magazynu, których nie można przegapić!
