Historia miłości, ale także niewierności i odbudowy.
Miesiące po sesji psychologicznej, która nauczyła mnie ponownie oddychać, oto dziesiąty odcinek tej serii , do przeczytania na mademoisell.
Rok temu przeżyłem trzęsienie ziemi.
Rok temu zdrada się ujawniła
Rok temu dowiedziałem się, że facet, z którym myślałem, że będę częścią mojego życia, zdradza mnie.
Nie z przygodą na jedną noc, nie z dziewczyną szybko skrzyżowaną w klubie lub w kinie. Z dziewczyną, którą widziałem kilka razy i którą zaczynałem dobrze znać.
Bardzo dobrze rozumiem ludzi i jeśli jest jedna osoba, o której myślałem, że nie jest zdolna do takiego kłamstwa, to był to mój towarzysz w tamtym czasie.
Dla mnie byliśmy w relacji zaufania, która podniosła nas oboje w górę. Żaden znak nie postawił mnie na tropie możliwej niewierności .
Idąc naprzód ze złamanym sercem
Kończąc ten związek, zrozumiałem znaczenie wyrażenia „złamane serce”.
To doświadczenie zapoczątkowało we mnie tak głębokie przemiany, że chciałem przyjść i opowiedzieć to tutaj, świadomość za świadomością, notatnik po notatniku.
Co dzieje się rok po trudnym rozstaniu? Czy zaufanie do drugiego powraca po zdradzie? Czy łatwo jest utrzymać związek z kimś, kto nas zdradził?
Po miesiącach introspekcji, eksperymentów i spotkań przychodzę napisać resztę mojej historii .
Kiedy widzę ścieżkę, którą przebyłem, mówię sobie, że nie mogłem postąpić inaczej: każdy posuwa się we własnym tempie, z pomocą lub bez.
Postanowiłem przeżyć rozstanie w pełni. Zamiast budować emocjonalne tamy, które powstrzymywałyby mój gniew i smutek, pozwoliłem im wyrazić siebie.
Dziś zdaję sobie sprawę, że to największa przysługa, jaką kiedykolwiek wykonałem.
Gniew trwał kilka miesięcy. A potem pewnego dnia odeszła. Dlaczego chciałem zachować taką więź z osobą, której już nie rozumiałem i która nadal nie była w stanie być ze mną całkowicie szczera?
Dlaczego nigdy nie utrzymywałem kontaktu z moimi byłymi
Podziwiam moich znajomych, którym udało się utrzymać więź ze swoim byłym, którzy nie boją się przebywać w tym samym barze co oni, nawet którzy od czasu do czasu zapraszają ich na drinka ... bo jestem jednym niezdolny.
W zasadzie chciałbym mieć taki prosty, zdrowy związek, w którym poprzednicy są usuwani na bok.
W rzeczywistości musiałem zerwać więzi ze wszystkimi moimi byłymi .
Ponieważ mieli nadzieję, że na nowo rozpalą płomień, ponieważ ich obecna dziewczyna była zazdrosna (ach, zazdrość wobec byłych facetów, do diabła z tym) lub dlatego, że nie byli ze mną szczerzy.
Próbowałem zbudować nową relację opartą na uczciwości z moim byłym, ale on wciąż mnie okłamywał, gdy ludzie wokół nas słyszeli historie.
To obudziło poczucie zdrady, którego nie mogłem znieść. Moi przyjaciele powiedzieli mi za dużo lub za mało o jego nowym życiu; w obu przypadkach spowodowało to ból w sercu, którego nie mogłem się pozbyć.
Więc pewnego dnia zdecydowałem się zablokować mojego byłego.
Wypisałem się z jego wątku na Facebooku, przestałem obserwować go na Instagramie, zablokowałem go na Twitterze (nigdy nie jesteśmy bezpieczni przed niespodzianką RT), sprawdzałem wieczory, w których ryzykowaliśmy spotkanie.
Puściłem.
Musiałem trochę kopać, aby zrozumieć, dlaczego jego historia nadal mnie porusza , dlaczego wciąż żywiłem nadzieję na zbudowanie z nim normalnych relacji.
A odpowiedzi, które znalazłem w sobie, nie podobały mi się.
Nie byłam szczególnie zazdrosna o jego życie, ponieważ czułam, że wciąż walczy ze sobą. Ze swojej strony czułem się coraz bardziej dostosowany do moich aspiracji.
Zawsze to poczucie niesprawiedliwości
To, co dominowało i podsycało mój gniew, to poczucie niesprawiedliwości .
Uznałem to za głęboko niesprawiedliwe, że sprawiał wrażenie, jakby się z tego wydostał, kiedy tak bardzo mnie zranił. Uznałem za niesprawiedliwe, że nadal grał fajnego faceta, jakby nic do niego nie docierało, jakby nasza historia go nie naznaczyła.
Głęboko we mnie, w zranionej części, której nie lubiłem patrzeć w twarz, ponieważ było to tak dalekie od moich wartości, że chciałem, żeby za to zapłacił.
Za każdym razem, gdy odezwała się moja część zraniona rozstaniem, nie poznawałem siebie.
To ona skonfrontowała się z „inną dziewczyną”, to ona przez tygodnie podtrzymywała mój smutek, była tą, która sprawiła, że chciałem ją skrzywdzić.
Im bardziej ją odepchnąłem, tym bardziej narastał gniew.
Moją bolącą częścią było moje ego w kawałkach . W tym czasie wymknął się spod kontroli.
Jak pozbyć się tych wszystkich negatywnych uczuć, które nie były do mnie podobne?
Ciężko myślałem, że nie mam mu tego za złe, że mu wybaczyłem, że zasługiwał na szczęście i że chcę iść dalej, bez urazy ... Ale między intencją a rzeczywistością przepaść jest 'jest wydrążony.
Trudno było wymazać go z mojego życia . Byliśmy wspólnikami, mieliśmy wiele gustów i wspólnych znajomych, pracowaliśmy w tym samym środowisku.
Zajęło mi trochę czasu, aby wypełnić pustkę, którą zostawił. Ale patrząc wstecz, myślę, że wypełniłem to w najpiękniejszy sposób.
Nie zrobiłem tego, czego ode mnie oczekiwano
Skończyło się na tym, że znalazłem siebie. Zmierzając się z moimi kulami strachu, skupiając się na przyjaźni, prosperując w pracy, poświęcając czas na samotne podróżowanie.
Krótko mówiąc, spełniając się, oderwałem się od łańcuchów, które ciągnąłem jak piłkę.
Zostawiłem kulę normalności na uboczu, kulę tego, czego „ode mnie oczekiwano”, kulę „trzeba”, „powinieneś” ...
Te nakazy do doskonałości i do standardów, z którymi się wychowałem, o których mówiłem już w poprzednim Karnecie. Po odjęciu tej wagi wytyczyłem trasę.
Zacząłem chodzić na koncerty sam, podróżując, nie martwiąc się o pójście z kimś, kwestionowałem chęć życia z partnerem, kiedy byłem w związku.
Zrezygnowałem z fantazji o znalezieniu „tego jedynego”, przestałem się zastanawiać, czy pewnego dnia będę chciał mieć dzieci.
A kiedy w końcu zacząłem odkrywać, czego chcę od związku… zacząłem znowu spotykać się z ludźmi.
Kontynuacja w Carnet de Rupture
