W wieku około 11 lat pierwszy duży wstrząs w moim życiu miał miejsce na studiach w słoneczny poranek: w okresie.
A kto mówi zasady, mówi, że na mojej piersi pojawiają się dwie małe gruszki: moje piersi. A kto mówi piersi, mówi stanik, zanim przejdzie do stanika!
Dziś mam 21 lat, moje piersi obwisają (co, w wieku 21 lat, nie ma mowy) i prawie nie noszę stanika.
Mój przyrost masy ciała i moje piersi
Kiedy byłam młodsza, staniki stały się moimi najlepszymi przyjaciółmi bez poświęcania im większej uwagi .
Wszyscy wiemy, że studenci nie są wrażliwi, więc równie dobrze mogę powiedzieć, że nie uważałem moich dwóch gruszek za upragnionych towarzyszy podróży ...
Biedne gruszki
W miarę upływu czasu moje piersi (pamiętajmy, że głównie zbudowane z tłuszczu) nabrały objętości i przerzuciłam się na staniki z wielorybami.
W tym samym czasie w krótkim czasie przytyłam całkiem sporo.
W wieku 17 lat zdecydowałam się na dość drastyczną dietę w czasie wakacji, polegającą na dwóch godzinach sportu dziennie i połykaniu niewielkiej ilości jedzenia, pomimo pokusy lodów.
Rezultat: rażąca utrata wagi. Straciłam tłuszcz z piersi, skóra się rozluźniła, a piersi zaczęły opadać.
Przestań nosić staniki
Podobnie jak po wielu dietach inicjowanych przez siebie, zdecydowanie zbyt drastycznych i wykonywanych bez jakiejkolwiek kontroli lekarskiej… Odzyskałem podwójną utratę wagi w ciągu 3 lat.
Odkryłam więc inne radości dla ciała: rozstępy, obwisły brzuch, stykające się uda i oczywiście wypełnione tłuszczem piersi.
Tylko że tym razem moje dwie małe gruszki zamieniły się w dwie małe myjki!
Przez cały ten okres nie było mowy, żebym nie nosił stanika, ponieważ nie ZAKŁADAŁEM tych piersi , które uważałam za brzydkie.
Aż pewnego dnia poczułam się nieswojo, utknąwszy w tym chyba za małym staniku. Odpiąłem paski, rozwiązałem plecy i zdjąłem.
To był szczęśliwy dzień: jeden z moich pierwszych kroków w kierunku wolności mojego ciała!
Uświadomiłam sobie, że było dobrze, że było dobrze i że nie chciałam już zakładać żadnego stanika.
Czasami zastanawiałam się, czy i tak nie powinnam zakładać stanika, na rozmowach kwalifikacyjnych, pogrzebach, czy np. Pod sukienkę ...
Ale widząc, że gdy tylko wróciłem do domu, moim pierwszym odruchem było usunięcie tych wielorybów, które uderzały w moją skórę , i widząc, jak wolny czułem się od wewnątrz, wydedukowałem, że Musiałem słuchać siebie.
Weź odpowiedzialność za moje obwisłe piersi
Teraz nadal był problem z przyjęciem tego w biały dzień: chodzenie z gniazdującymi piersiami, bieganie do tramwaju ...
Bezpośrednia ilustracja piersi, które „przytulają się”
BYŁEM PRZERAŻONY.
Boję się zaakceptować moje piersi, które poruszają się pod kostiumem lambda, boję się szokować dzieci i / lub ich rodziców, boję się wulgarności, boję się, że zostaną wzięte za dziwkę, uwodzicielską.
Ile razy zakładałam stanik w ostatniej chwili, żeby iść na zajęcia? Już ich nie liczę. Wstydziłam się swoich piersi, które są dalekie od doskonałości!
Czy będą patrzeć na mnie krzywo? To było tak, jakbym czuł się zmuszony poprosić o pozwolenie, zanim będę mógł swobodnie wyjść…
To, co zaprzestanie noszenia staników zmieniło się we mnie i moich bliskich
Dziś czuję się szczęśliwszy i pewniejszy . Niektórzy mówią, że mój akt jest „feministyczny” lub że jest modny, ale chcę powiedzieć, że nie muszę usprawiedliwiać się, że chcę ubierać się tak, jak chcę.
Nie chcę, aby ludzie skupiali się na moich piersiach, ale raczej na tym, kim jestem w środku!
Dla mojej rodziny, aw szczególności mojej mamy, zmiana była nieco brutalna i była źródłem kłótni.
Ale patrząc wstecz, myślę, że była to życzliwość matki dla jej córki. Nie chciała, żebym był wkurzony lub zauważony.
Reakcja moich znajomych była mieszana, jednych to nie obchodzi, inni mnie wspierają, jeszcze inni byli zaskoczeni. Ale ogólnie został dobrze przyjęty.
Od września chodzę ulicą z podniesioną głową , ludzie patrzą, czy mają na to ochotę, dobrze dla nich, nie zmienię się.
Nie miałem ani jednej nieprzyjemnej, niestosownej, natarczywej, przewrotnej uwagi.
I szczerze mówiąc, dziś przełożyłam stanik i spoiler… Nie podobało mi się!
