Pierwotnie opublikowano 2 października 2021 r
W parze możesz nie chcieć oglądać tego samego filmu lub jeść japońskiego w tym samym czasie. Zdarza się też, że jeden chce seksu, a drugi spać.
Ale kiedy pragnienie nie pokrywa się już z czasem, różnica w libido może wywołać smutek, frustrację, a nawet złość.
Trenerka specjalizująca się w miłości i psychologu, Nina Luka daje trzy wskazówki, jak spokojnie o tym porozmawiać ze swoją ukochaną.
Zaakceptuj, że miłość i seks nie są nierozłączne
Kiedy kochamy, śpimy. Jest to uproszczony i błędny diagram, który zabarwia nasze wyobrażenia na temat płci w parze.
Osoba, która najbardziej pragnie seksu i czuje się odrzucona, może zinterpretować to jako zmniejszenie uczuć drugiej osoby do niej.
Ale dla Niny Luki ważne jest, aby zakwalifikować ten otrzymany pomysł:
„Musisz przełamać mit, że miłość i seks idą w parze, są nierozłączne, proste i powinny działać samodzielnie. Seks nie jest instynktowny, można się go nauczyć. Kultywowany jest erotyzm siebie i pary .
Bardziej niż cokolwiek innego boli nas myśl, że wszystko powinno pójść samo, ponieważ wtedy, jeśli tak się nie stanie, myślimy, że jest problem z naszym sposobem bycia lub naszymi uczuciami do tego. 'inny.
Na przykład trzeba być otwartym na pomysł, że istnieją pary platoniczne. "
Brak chęci uprawiania seksu ze swoim partnerem nie podważa automatycznie miłości, jaką do niego żywisz. Nina Luka zaprasza każdego, kto czuje się odrzucony, do spojrzenia na siebie:
„We dwoje nie zadajemy sobie pytania, czy chcemy systematycznie chodzić do kina w tym samym czasie. Czasami jeden chce wyjść, a drugi nie, a to może się zdarzyć również w łóżku . "
Ale kiedy różnica w tempie jest bardzo wyraźna, kiedy jest długotrwała i ciąży na jednym z partnerów, trzeba znaleźć słowa, żeby o tym porozmawiać.
Radzenie sobie z poczuciem winy po obu stronach
Różnica w libido jest trudna do zniesienia zarówno dla tego, który jest poszukiwany, jak i dla tego, który odmawia, ponieważ może wywołać poczucie winy po obu stronach.
Ten, który zawsze chce myśleć, że ma obsesję, że jego libido powinno zostać ograniczone. Ten, kto nigdy nie chce myśleć, że coś jest z nim nie tak, że nie jest w stanie zadowolić drugiego.
Aby spokojnie podejść do tej sytuacji, należy zdać sobie sprawę, że to nie nadmiar pożądania jednego lub brak zazdrości drugiego jest „nienormalny” i powoduje problem.
Poza tym, jeśli jesteś zadowolony ze swojego pragnienia, niezależnie od tego, czy jest ono małe, czy duże, nic nie jest w porządku i nie ma czegoś takiego jak „normalny” poziom libido.
To właśnie wtedy, gdy różnica między tymi dwoma ciężarami jednego z partnerów (lub obu), para napotyka trudności.
Nikt zatem nie jest winny frustracji drugiej osoby (bycie tym, który zawsze mówi nie, może być frustrujące).
„Nie musimy winić innych ani siebie za nasz poziom libido. Do nas należy odpowiedzialność za zaspokojenie naszych potrzeb. "
W każdym razie zmuszanie osoby, która nie chce , i ostatecznie bezcelowe, do powstrzymywania tego, na którego jest zapotrzebowanie , przynosi efekt przeciwny do zamierzonego .
„Jeśli obwiniasz kogoś za niedostateczny seks, osoba ta naturalnie odpowie, że nie musi się zmuszać. Musisz wyjść poza wyrzuty sumienia, aby druga osoba nie poczuła się atakowana.
Lepiej powiedzieć: szanuję twoje życzenia, twoje tempo, ale nie widzę dobrze tej sytuacji, ponieważ… ”
Aby dokończyć to zdanie, konieczne będzie zastosowanie pewnych umiejętności introspekcji.
Przedstaw swoje potrzeby, aby znaleźć rozwiązania
Uciszanie frustracji, ignorowanie nieporozumień i nie śmiałość wyrażania swoich potrzeb może pogorszyć sytuację.
Dla Niny Luki opisanie sytuacji może pomóc ci ją lepiej przeżyć :
„Ważne jest, aby używać słów. Jeśli tylko przejdziemy przez ciało, zbliżając się, próbując zainicjować stosunek, fakt, że druga osoba fizycznie nas odpycha, może być trudna do zniesienia. "
Prosty fakt podniesienia tematu razem z drugą osobą może już pozwolić mu zmierzyć to, co czujesz, niezależnie od tego, czy jesteś sfrustrowany jego odmową, czy pod presją tych nieustannych zabiegów.
Przed rozpoczęciem rozmowy ważne jest, aby rozważyć własne potrzeby. Wyraźne rozpoznanie tego, co nas zasmuca, daje drugiej możliwość zrozumienia nas i szukania rozwiązań.
Nina Luka daje wskazówki tym, którzy zawsze mówią „Nie”:
„Osoba, która ma najmniejsze pragnienia, może się zastanawiać, czy jej tempo jest dla niej odpowiednie . Jeśli tak, to od niej zależy, jakie rozwiązania znajdzie ze swoim partnerem, który chciałby więcej seksu.
Jeśli ona sama zda sobie sprawę, że chciałaby mieć więcej pożądania, może pracować nad obudzeniem jej erotyzmu lub dekonstrukcją uwarunkowań dziewicy / dziwki.
Może się również zastanawiać, czy istnieją konkretne powody jej niskiego libido: traumy lub wczesne doświadczenia, które nie były fajne… ”
Po stronie nieustannie poszukiwanych można też poszukać tego, co jest „poniżej” pragnienia seksu, by dotrzeć do sedna problemu:
„Ważne jest, aby wyrazić słowami to, czego nam brakuje, gdy nasz partner nie chce seksu .
Czy jest to czysto fizyczna potrzeba, która nie jest zaspokajana? Pragnienie bycia poszukiwanym, kochanym? Aby mieć pewność, że podejrzewasz niewierność lub uważasz, że nie jesteś atrakcyjny ...? "
Wykraczanie poza kwestię częstotliwości raportowania pozwala każdemu poczuć się szanowanym i stwarza okazję do znalezienia rozwiązań korzystnych dla obu stron.
Każdy musi wybrać własny sposób przystosowania się do sytuacji, czy to poprzez otwarcie związku, badanie szeregu szerszych połączeń cielesnych (przytulanie, masturbacja we dwoje, seks bez penetracji itp.), Czy też po prostu uspokajając drugą osobę. o jego uczuciach i znalezieniu innego sposobu, aby mu je wyrazić.
Nina Luka podsumowuje:
„Różnica w libido nie jest gwarancją śmierci związku. Do Ciebie należy ocena, czy Twój związek może przekroczyć tę różnicę. "
A ty, czy kiedykolwiek ciążyła na tobie różnica w libido jako para? Jak poradziłeś sobie z tą sytuacją?
