Z zewnątrz redakcja Mademoisell wygląda jak idylliczne miejsce. Moim zdaniem to większość czasu, nawiasem mówiąc.
Forum Mademoisell, idealne miejsce do komunikacji
Tutaj możemy tworzyć, co nam się podoba i na modelu, który chcemy, mamy możliwość bycia sobą i raczej budującą swobodą redakcyjną w czasach znormalizowanego dziennikarstwa, prawie oczyszczonego.
Widzisz, tutaj na przykład zwracam się do ciebie bezpośrednio, pisząc w pierwszej osobie liczby pojedynczej i rozmawiam z tobą w znajomych warunkach. Niewiele redaktorek ma ten wolny czas.
Jednak każdy szczyt przyjemności obejmuje w pewnym momencie spadek. Nazwijmy to zejściem, jak w przypadku alkoholu i narkotyków.
Chwile euforii są czasami równoważone przez fazy intensywnego zwątpienia.
Bo tu pracuję dla internetu, miejsca, w którym każdy wypowiada się, największego sądu ludowego. I musisz tam wytrzymać próbę!
Na przykład forum jest genialnym i okrutnym wynalazkiem zarazem. Mademoisell jest jednak życzliwy, szybko się komunikuje i bardzo mało, jeśli w ogóle, skłonny do obrażania.
To platforma do dyskusji nie tylko między czytelnikami, ale także między czytelnikami i redaktorami.
Święte miejsce, które osobiście odwiedzam kilka razy dziennie, aby sprawdzić, czy podobały Ci się moje artykuły, czy masz jakieś rekomendacje, czy myślisz, że powiedziałem bzdury.
Zawsze mam oko na forum, nawet jeśli interweniuję bardzo rzadko. Dokładnie, w zeszłym tygodniu przeczytałem coś, co zwróciło moją uwagę ...
Czy to źle mieć „dużo” pewności siebie?
Był to komentarz pozostawiony pod artykułem szczegółowo opisującym treść podcastu Laisse-moi kiffer, w którym uczestniczę. Czytelnik zarzucił mi, że zajmuję (dużo) za dużo miejsca.
Na razie nic obraźliwego, bo rzeczywiście jestem osobą głośną i rozmowną. Mówię głośno, wyrażam swoją opinię bez pytania, krótko mówiąc, narzucam sobie istnienie.
I rozumiem, że może to denerwować innych. Nie mam nic do powiedzenia.
To reszta komentarza sprawiła, że beknęłam.
Spekulował. Już teraz powinieneś wiedzieć, że spekulacje to mania, która mnie irytuje.
Czytelniczka potępiła fakt, że „mam do siebie wielkie zaufanie” i że według niej wyrządza to krzywdę innym, w szczególności uczestnikom podcastu.
Mam problem.
Co skłoniło tę młodą kobietę (jestem pewien, że absolutnie nie z powodu złych zamiarów) przypuszczam, że „za bardzo ufam sobie”?
Dlaczego postrzegała tę nadmierną pewność siebie jako zagrożenie dla moich rówieśników?
Czy istnieje najwyższy sędzia, który zasiada w Sądzie Dogodnym i upewnia się, że nikt nie jest zbyt dobry z siebie? Jakie jest ryzyko nadmiernej pewności siebie?
Byłem zdziwiony. Doświadczyłem zejścia.
Nie jestem dobry w sobie, jestem towarzyski
Powtórzmy jeszcze raz: zaufanie do siebie nie zaszkodzi, jest nawet świetne dla zdrowia psychicznego. Cieszenie się sobą jest ważne i wiedz, że nigdy nie masz wystarczająco dużo zabawy.
Ponadto w wielu głowach często to widać: bycie ekstrawertycznym = posiadanie pewności siebie.
Dlatego muszę interweniować i przedstawić swój punkt widzenia.
Na początek przestańmy spekulować. Nikt nie może wiedzieć za mnie, czy jestem dobry w swojej skórze, a ja nie mogę wiedzieć, czy jesteś dobry w swojej!
Wtedy to nie dlatego, że mówię głośno, gestykuluję i lubię opowiadać o swoim życiu przez mikrofon, że mam się dobrze w tenisówkach…
To po prostu oznacza, że jestem osobą towarzyską. I znowu, nawet nie do końca. Udaję, że czuję się komfortowo w każdych okolicznościach.
Głęboko we mnie jestem chwiejnym stworzeniem, drzewem w kuli, którą wieje wiatr.
Gaj, który, jeśli pozostanie w kuli, toczy się tak długo, jak długo będzie przechodził pod samochodem, pod stopami przechodniów.
Drzewiec, który, gdyby pozostał w tej pozycji, cierpiałby na nastrój wiatrów i utonąłby, zgnieciony lub pomarszczony pod ciężarem innych.
A to nie jest życie, którego pragnę.
Jak postanowiłem odważyć się na więcej
Nie mogę pokazać światu mojego prawdziwego stanu. Nie mogę pozwolić jej się przewrócić i pozostać widzem życia, w którym każdy ma swoją rolę oprócz mnie.
Więc pewnego dnia postanowiłem zagrać i stać się trochę bardziej jak wszystkie dziewczyny, które podziwiałem, te, które głośno się śmieją, widzimy na imprezach, które flirtują z najpiękniejszymi facetami, których nie obchodzi co inni myślą.
Dźgnąłem gwizdkiem przestraszoną dziewczynkę, która mieszka w moim żołądku, zjadłem tonę Maalox i sprawiłem, że moja leśniczówka wyprostowała się.
Tak teraz postępuję w życiu.
Żebym ośmielił się iść na rozmowy kwalifikacyjne bez stuprocentowych kwalifikacji, że ośmielę się mówić głośniej niż facet, że ośmielę się wyrazić swoją opinię, że ośmielę się mówić publicznie, że „OSE w ogóle.
To wszystko teatr. Bardzo skuteczna komedia, która była terapią. Udając, że jestem dobry w moich czółenkach, jestem bliski włożenia w nie dużych stóp.
I to dobrze.
Teraz czuję się ekstrawertycznie. Rozmawianie z innymi to nie problem, flirtowanie, wyrażanie opinii, przeciwstawianie się komuś.
Jednak pewność siebie wciąż jest daleko.
Zrób różnicę, będąc dobrą skórą i ekstrawertykiem
Nadal nie jestem usatysfakcjonowany, gdy patrzę na siebie w lustrze, nigdy nie jestem pewien, czy wykonuję dobrą robotę, NIE WIEM, jak być zadowolonym z tego, co noszę, kim jestem, kim się stałem.
Widzisz, oto różnica.
Krzyczę, że jestem gorąca, ale myślę, że jestem za mało lub wcale. Krzyczę głośniej niż inni, ale myślę, że jestem mniej niż oni.
I ta cecha mojej osobowości, nie masz w ręku kart, aby to wykryć.
Dlatego nigdy nie spekuluję na temat tego, kim są inni ludzie. Nie można wiedzieć, które zdarte ego faktycznie ukrywa twoją sąsiadkę za jej wspaniałymi gestami.
Istnieje nieskończona liczba osobowości, z których wszystkie ewoluują we własnym tempie i które przede wszystkim robią, co w ich mocy.
Wierzę w pozwalanie ludziom próbować być tym, kim chcą być, bez osądzania ich i bez oskarżania ich o zbyt wiele lub niewystarczające robienie.
A przede wszystkim, SZCZEGÓLNIE nigdy nie zakładaj, że posiadanie „dużej” pewności siebie jest wadą. Zamiast tego zachęcajmy się nawzajem, aby zawsze być lepszymi w naszych tenisówkach.
I może pewnego dnia wszyscy poprowadzimy prelekcje TED!
