Aktualizacja 28 października 2021 r
11 września Maïwenn zaprezentowała przedpremierowy film DNA na festiwalu w Deauville.
Niedawno podczas trasy promocyjnej Maïwenn wygłosiła kontrowersyjne uwagi na temat feminizmu i ostatniej ceremonii Cezara.
Chcąc wesprzeć branżę filmową w tych trudnych czasach, redakcja Mademoisell zdecydowała się na ponowną publikację wywiadu z reżyserem, który 28 października 2021 roku wypuści swój nowy film.
Opublikowano 16 września 2021 r
„To dusze przodków nas okupują” - cytuje Maïwenn podczas wywiadu w Deauville. Wzięła to zdanie z Nedjmy Kateb Yacine, powieści, której imię również zapożyczyła, aby zbudować genezę jej postaci w DNA: Snow.
W swoim piątym filmie, zawsze tak osobistym, Maïwenn rozpoczyna budowę tożsamości Neige, stając się głosem epoki w poszukiwaniu sensu, z potrzebą ponownego połączenia się z jej korzeniami.
DNA, portret wykorzenionego pokolenia
To piękna rzecz… Możesz wybrać, kim jesteś.
Maïwenn rozpoczyna nasz wywiad podczas amerykańskiego festiwalu filmowego w Deauville, gdzie zaprezentowała światową premierę swojego nowego filmu ADN.
Tytuł filmu bezpośrednio nawiązuje do testu DNA przeprowadzonego przez Neige, bohaterkę filmu granego przez samą reżyserkę:
Z DNA chciałem opowiedzieć o swojej obsesji, ale nie jestem osobą wyjątkową. Myślę, że odpowiadam uniwersalnemu przesłuchaniu. Ludzie naprawdę chcą w sposób medyczny i naukowy wiedzieć, skąd pochodzą. Wtedy zawsze znajdą się ludzie, którzy powiedzą: „Te testy nic nie znaczą, nie są naukowe”. Test wykonało 25 osób. Ludzie ze wszystkich krajów używaliśmy fałszywych nazwisk… Szczerze mówiąc, za każdym razem było to bardzo niepokojące, więc wierzę w to na 200%.
Evelyne Heyer, profesor antropologii genetycznej, właśnie opublikowała 9 września Odyseję genów, w której poświęca rozdział tego rodzaju testom DNA sprzedawanym w zestawach na rynku. Wyjaśnia ich pochodzenie i funkcjonowanie dla mademoisell:
Początkowo testy te zostały opracowane dla Afroamerykanów, którzy chcieli wyśledzić swoje korzenie, ponieważ nie mogli prześledzić wstecz poza przybyciem niewolników do Ameryki. Korzystają z tych testów od ponad dziesięciu lat, ale od pięciu lat są znacznie bardziej zdemokratyzowani.
Zasada jest taka, że bierzemy twoje DNA i to tak, jakbyśmy pocięli je na małe kawałki, aby porównać każdy koniec z populacjami odniesienia.
Problem polega na tym, że skrzynki zależą od populacji odniesienia. Na przykład w Europie jesteśmy do siebie podobni genetycznie tym bardziej, że jesteśmy blisko siebie geograficznie. Innymi słowy, jeśli populacją referencyjną dla Francji są ludzie z Nicei, a ty pochodzisz z północy Francji, test raczej powie, że jesteś Belgiem, ponieważ wyglądasz bardziej genetycznie jak Belg mieszkający 30 km dalej niż do Niçois 800 km od ciebie. Więc to jest arbitralne, ale dość dokładne!
Z pewnością jest to znacznie ważniejszy test dla osób, które nie są zaznajomione ze swoim pochodzeniem.
W ciągu ostatnich trzydziestu lat wzrosło znaczenie rodzicielstwa biologicznego. Zaczęło się od Afroamerykanów, widzimy to również u adoptowanych osób, które chcą znaleźć swoich rodziców, jest to prawdziwe znaczenie biologicznego. To także sposób na wzajemne poznanie się. Ale jestem dość sceptyczny, ponieważ jeśli dowiesz się, że masz wietnamskie pochodzenie, ale wychowałeś się we Francji, jesteś bardziej Francuzem niż Wietnamczykiem. Moim zdaniem tożsamość biologiczna nie powinna mieć pierwszeństwa przed innymi tożsamościami, nie jest lepiej.
Rzeczywiście, Neige szybko jest sfrustrowana swoimi wynikami naukowymi i próbuje zainicjować dyskusję z rodziną i tym krajem, który zajmuje bardzo szczególne miejsce w jej sercu: Algierią.
DNA, inicjacyjna podróż do nowego życia
Nie wiemy nic o Neige poza tym, że jest otoczona dysfunkcyjną rodziną (ale która rodzina nie jest?).
Poznajemy jego dziadka, granego przez Omara Marwana, zanim nagle umiera. A jednak będzie nawiedzać resztę filmu fabularnego, będąc głównym motorem misji Snowa. Film podzielony jest na trzy tematy: konfrontacja żałoby, rozdarcie lub rekonstrukcja rodziny oraz poszukiwanie siebie.
Trzy aspekty życia, które uważamy za oczywiste: mówimy w sposób tautologiczny, że „rodzina jest rodziną”, że śmierć jest częścią życia i że ludzie się nie zmieniają.
Maïwenn dekonstruuje te mity:
Zdałem sobie sprawę, że te trzy rzeczy były elastyczne, kiedy umarł mój dziadek. To tak, jakbym nagle powiedział sobie: „Zamierzam wybrać, kim chcę być do końca życia”.
Jak nadać sens żałobie? Czy udana żałoba jest istotnym krokiem w życiu? Może żałoby są po to, by dać nam inne życie, kolejną szansę, inną perspektywę. Teraz mogę o tym mówić z daleka, ale zajęło mi to chwilę. Cieszę się, że mam nowe zainteresowania w moim życiu, nowe życie, nowy mózg. Umył mój mózg, umył żołądek. Mój stosunek do świata nie jest już taki sam. Pozostałem ten sam, mam te same cechy charakteru, ale mam wrażenie, że żyję pod czujnym okiem dziadka, moich dziadków.
W ten sposób Maïwenn rozwija swoje poszukiwania Algierii poprzez postać Snowa w poszukiwaniu obecności swojego dziadka.
Galeria kolorowych postaci, które prowadzą misję
Wielką siłą DNA jest jego obsada w połączeniu z różnorodnymi postaciami.
Fanny Ardant gra neurotyczną matkę, Alain Françon - bezinteresownego ojca, Marine Vacth - siostrę, która się unika, Dylan Robert - kuzyn pełen współczucia, Louis Garrel - wierny i obecny przyjaciel, i tak dalej.
Te postacie, choć mogą się wydawać szkodliwe, kierują poszukiwaniem Śniegu w czasie żałoby:
Myślę, że to aberracja w żałobie jako rodzina w tym samym czasie. Każda osoba ma swój własny, szczególny stosunek do śmierci, żalu i zmarłego! Nie wszyscy jesteśmy zdruzgotani w ten sam sposób. Snow, moja postać, jest osobą najbardziej przywiązaną do swojego dziadka i która ma całkowicie toksyczne relacje z rodzicami. Postanawia przejąć kontrolę nad swoim życiem i już nigdy nie być taka sama. Decyduje się zainteresować swoim pochodzeniem, ponieważ wcześniej nie była nim wystarczająco zainteresowana. Czuje, że dzięki nowemu związkowi ze swoim krajem, Algierią, będzie żyła inaczej.
Sceny rodzinnego chaosu wydają się równie zabawne, co okrutne, dzięki celności aktorów reżyserowanych przez reżyserkę, znanej z umiejętności transkrypcji naturalistycznych dialogów:
Dialogi są napisane, ale proszę moich aktorów, aby wyszli poza tekst, byli sobą, robili, co chcą. Lubię czuć, że aktorzy są wolni, lubię, kiedy się bawią, lubię być zaskoczony, lubię wypadki, grację, słuchanie.
Wszystko jest odtwarzane dźwiękiem. Słyszę do ucha, kiedy wszystko jest nie tak, kiedy wszystko jest sfabrykowane, albo kiedy aktorzy wyrządzają sobie nawzajem przemoc! Jeśli za bardzo chcą wyglądać jak ich bohaterowie, ja też to czuję. Podoba mi się, kiedy pozwalają, żeby postać do nich podeszła, kiedy jest to mieszanka ich postaci i postaci. Szukam dokładności, notatek. Ale nie byłbym w stanie ich oddać przed umieszczeniem ich na scenie.
Ta wesołość wywołana przez film, kiedy jest wyświetlany w Deauville, jest w dużej mierze spowodowana rolą François, wspaniale graną przez Louisa Garrela, którego z radością odnajdujemy w komedii:
Zależało mi na rozmowie o sprawach podstawowych, poważnych, ale na śmierć patrzymy cynicznie i przezabawnie. Ponieważ myślę, że takie jest życie, tak właśnie kocham życie, w towarzystwie ludzi, którzy patrzą na sprawy z odpowiedniej perspektywy.
A potem dzieje się tak również dlatego, że to hymn do humoru, wszystko, co ma związek z humorem, przypomina mi mojego dziadka. Był przezabawną osobą! Zawsze byłam w zabawnych związkach, z moim dziadkiem, mężczyznami, których kochałam, dziećmi… Po prostu gonię za zabawnymi sytuacjami. Myślę, że to zasługa mojego dziadka, który cały czas mnie rozśmieszał.
ADN ukaże się 28 października w kinach.
Znajdź przygody Alix, specjalnego korespondenta w Deauville
Aby śledzić moje przygody na Deauville American Film Festival, wejdź na konto Mademoisell na Instagramie, aby odkryć IGTV vloga Festoche Cinoche Pistoche, które ukazują się każdego dnia podczas festiwalu.
