42. ceremonia odbędzie się w piątek 24 lutego o godzinie 21:00 i będzie transmitowana w niezaszyfrowanej formie w CANAL +.
- Artykuł pierwotnie opublikowany 12 września 2021 r
Wraz z Frantzem François Ozon chciał skupić się w filmie na kłamstwach. Ten rodzaj kłamstwa, który uniemożliwia ci życie, patrzenie na siebie w lustrze, które dusi cię, aż pękniesz.
W powojennej niemieckiej wiosce, która stara się leczyć rany, Pierre Niney i Paula Beer wspaniale bawią się poczuciem winy, współczesną powściągliwością i melancholią.
Powojenne Niemcy według Frantza
Adrien jest Francuzem. Prześladuje go duch swojego niemieckiego przyjaciela, który zginął na wojnie. Jesteśmy tuż po wojnie 14-18, Niemcy przegrali. Miałem wyobrażenie o tym, jak czują się Francuzi, studiując historię i oglądając filmy, ale wiem znacznie mniej, co się wtedy działo za granicą.
Rozdzielcie gwałtownie dwóch sąsiadów, dwa braterskie kraje, które są do siebie podobne.
Wojna zmusiła przyjaciół do walki ze sobą w 1914 roku, aż do brutalnego rozdzielenia dwóch sąsiadów, dwóch braterskich krajów, które są do siebie tak bardzo podobne.Aby dodać realizmu filmu, François Ozon zdecydował się na film czarno-biały w małej niemieckiej wiosce i pokazanie bez filtru smutku, urazy i spustoszenia tych amputowanych rodzin . Życie toczy się we Francji, ale zwycięstwo nie pozwoliło nam zapomnieć o wielu ofiarach wojny.
Piękno i nadzieja ... nawet gdy ich nie ma
Hope stopniowo wraca i wraca do zniszczonej wojną rodziny, paradoksalnie dzięki… Adrienowi, francuskiemu żołnierzowi. Rodzice zdają sobie wtedy sprawę, że po obu stronach młodzi mężczyźni zostali wysłani na wojnę, by walczyć z przyjaciółmi, że wszyscy byli ofiarami , niezależnie od tego, czy są po stronie przegranej, czy zwycięskiej. • es.
Narzeczona również stopniowo wraca do życia dzięki miłosnym wahaniom i stopniowo odzyskuje wiarę w przyszłość.
Również w tym skomplikowanym kontekście sztuka zajmuje szczególne miejsce. Zarówno francuski, jak i niemiecki mówią o literaturze, poezji, malarstwie, muzyce. Sztuka wiąże ludzi tak, jak wiąże Adrien i Annę.
François Ozon zwracał uwagę na oszczędne używanie koloru, tak jak zrobiłby to na obrazie, aby podkreślić przebudzenia i momenty życia .
Sekrety i kłamstwa
Cały film jest na tym oparty. Od początku domyślamy się, że Adrien ma sekret: zdradza go tylko sposób mówienia . Jest pożarty przez kłamstwa i poci się na całym jego ciele. Pierre Niney gra to bardzo dobrze. Anna, narzeczona nieżyjącego już Frantza, z kolei skłamie i wszyscy zatracą się w swoich tajemnicach.
Czy kłamstwo może być usprawiedliwione, jeśli jest dobre?
W filmie szybko pojawi się pytanie moralne. Czy kłamstwo może być usprawiedliwione, jeśli jest dobre? Nie psując wielkiej rewelacji fabuły, ból związany z ukrywaniem czegoś, co „sprawi przyjemność”, nie wystarcza już postaci, która będzie musiała uwolnić się od tego ciężaru, który wciągnie go do wnętrzności.
Ale czy przywracanie życia i nadzieja jest ważniejsze niż prawda?
Pierre Niney i Paula Beer, aktorzy do pozdrowienia
Absolutnie musimy pochwalić niezwykły talent obu bohaterów. Aby nakręcić ten film, nie tylko musieli mówić w obcym języku, którego nie znali, ale również Pierre Niney musiał nauczyć się gry na skrzypcach. Ich zaangażowanie było całkowite, a wahanie sprawia, że gra jest bardzo realistyczna i ludzka.
Sugeruję, abyście uważali na niemiecką aktorkę Paulę Beer, która moim zdaniem nie skończyła kręcić francuskich filmów!
Frantz to miękki i uczciwy film o tajemnicy i kłamstwie, co mocno podkreśla powojenny kontekst. Na twoim miejscu poszedłbym go zobaczyć.
