Są wszędzie: w autobusach, w paryskim metrze, w kioskach, na stacjach i oczywiście w Internecie.
Plakaty z La Flamme atakują Francję swoim wyuczonym kiczem.
I nie bez powodu ten program jest zupełnie nowym, oryginalnym dziełem Canal +, który nigdy nie robi rzeczy połowicznie, jeśli chodzi o promowanie swoich dzieci.
Tak więc zaszyfrowany kanał umieścił pakiet w komunikacie, aby wzbudzić dziwne oczekiwanie wśród tych, którzy przynajmniej raz widzieli plakat.
Ale czy gra była warta świeczki? Czy program jest zgodny z ego swojego głównego bohatera?
Płomień, o co chodzi?
Marc jest przystojny, Marc jest pilotem, Marc jest megalomanem, a Marc jest przede wszystkim trochę głupi.
Nowe serce wzięte z reality show La Flamme nie pozostawia nikogo obojętnym, a zwłaszcza jego 13 zalotników, którzy są gotowi założyć pierścionek na palec.
To dlatego, że rzuca Marca, uformowanego w jego szary mysi garnitur. Szkoda, że niczego nie rozumie i jest całkowicie chybiony we wszystkich okolicznościach.
Nic nie przeraża Marca, a zwłaszcza nie to, co śmieszne, w którym pogrąża się wbrew sobie.
W ten sposób używa i nadużywa rasistowskich puent, chcąc dobrze sobie radzić, kpi z jednego ze swoich ślepych rywali i rozwija niemal wewnętrzną nienawiść do najbardziej altruistycznej dziewczyny w gangu.
Jak zapewne zrozumiałeś, La Flamme to parodia kawalera, tego mizoginistycznego i nieco mdlącego programu nadawanego w Stanach Zjednoczonych od 2002 roku, do którego Francja pospieszyła złożyć młodszą siostrę.
Program oparty na bardzo prostej koncepcji: kilkanaście kobiet walczy o miłość „dżentelmena” i rywalizuje w próbach o randkę ze swoim dupkiem w kostiumie.
The Flame to hołd dla amerykańskich mockumentów
La Flamme jest również i szczególnie zainspirowany Burning Love, amerykańskim serialem Erici Oyamy, który już parodiuje kawalera, nadawany od 2021 do 2021 roku na kanale E!
Ale nie tylko! Łatwo jest wyobrazić sobie twórców zachwycających się The Office, Parks and Rec lub Arrested Development, zwariowanymi parodiami filmów dokumentalnych z zawsze imponującymi obsadami.
Tak więc w La Flamme wszyscy ludzie gromadzą się pod drzwiami willi, od Jonathana Cohena (który reżyseruje, jest współautorem scenariusza i gra Marca), do Florence Foresti przez Ana Girardot, Géraldine Nakache, Dorię Tillier, Vincent Dedienne, Adèle Exarchopoulos , Camille Chamoux, Leïla Bekhti, Léonie Simaga, Céline Sallette i tak dalej.
Lista francuskich aktorów biorących udział w najpiękniejszej grze kawalerskiej, jaka kiedykolwiek powstała, jest tak długa, że trudno ją do końca odtworzyć.
I to właśnie sprawia, że jest to jeden z największych uroków serii, której nie brakuje.
Dobrze zakotwiczony w swoich amerykańskich korzeniach, La Flamme jest zabawny. Nawet bardzo zabawne.
Jednak zajęło nam więcej niż jeden odcinek, aby niepokój wywołany nieuchronnie przez głupotę zmieszał się z ostateczną mizoginią głównego bohatera w szafie i szczerze przeniknął zawstydzający humor The Flame.
La Flamme, między śmiechem a zażenowaniem
Trudno stwierdzić, czy się śmiejemy, czy też śmiejemy się na żółto przed The Flame, który stawia na barkach swojego bohatera więcej wad, niż to jest powszechne w prawdziwym życiu.
Samolubny, megaloman, macho, Marc lubi kobiety, które rozmawiają, ale nie te, które „mają za dużo”, Marc chciałby zakochać się w czarnej kobiecie, bo to mu się nigdy nie przydarzyło, Marc kwestionuje ślepotę pretendentki, bo pokonała go na kręgielni: krótko mówiąc, Marc jest wbrew sobie podły, a nawet prowokuje rozpacz prezentera programu (wybitnie zabawny Vincent Dedienne).
Głęboko nie do zniesienia, w kilka sekund staje się bohaterem, którego uwielbiamy nienawidzić, do tego stopnia, że najmniejszy bunt jego zalotników staje się przyjemną i domniemaną przyjemnością.
Koc szczerego absurdu, który obejmuje program Jonathana Cohena, całkowicie oczyszcza bohaterów z ich dziwnych uwag, a to pozwala na dość szybkie wejście do serii.
Ten humor graniczący z zakłopotaniem pozwala widzowi czuć się totalnie nieswojo, zmuszając go do śmiechu z sytuacji problemowych.
Płomień jest zatem niczym niepoprawnym politycznie, podobnie jak programy, z których czerpie swoją siłę.
La Flamme, fascynująca obsada kobieca
Jeśli Jonathan Cohen jest tak samo doskonały jak zwykle, w La Flamme skupiamy się na kobiecych bohaterkach. Bardzo gęsta obsada, składająca się głównie z kobiet, Bachelor zobowiązuje, stawia na pierwszym miejscu talenty swoich interpretatorów.
Leïla Bekhti, Doria Tillier, Léonie Simaga są absolutnie zabawni w swoich rolach.
Specjalne wyróżnienie dla Camille Chamoux, której postać bez majtek z Chatalere (pozwolimy ci głośno wymówić to imię) jest niezwykle zabawna.
Domniemana „wulgarność” serialu, który nigdy nie jest koronkowy (zwłaszcza w przypadku Chatalere), ma bardzo odświeżający wymiar w czasach programów odkażających, takich jak Emily w Paryżu.
I to niewątpliwie dzięki talentowi Jonathana Cohena w połączeniu z talentem Jérémiego Galana i Florenta Bernarda.
Szkoda jednak, że seria czasami wytycza problematyczne ścieżki, przez które cały produkt traci punkty nowoczesności.
Aby przedstawić czarną kobietę w serialu, to żadna kobieta, tylko Youssef Hajdi w peruce.
Pomiędzy tą postacią a postacią Leïli Bekhti, uwikłanej w stereotypy o lesbijkach, program ociera kilka dowcipów o złym guście, które nieco psują jego humor.
Ale to nie wszystko na tyle, abyśmy nie polecili Ci go. Ponieważ pozostaje zabawne. Bardzo śmieszne.
W każdym razie pewne jest to, że La Flamme nie przestał namawiać ludzi do mówienia o tym.
Aby poznać początek programu, spotkaj się w poniedziałek, 12 października na Canal +, który wyjątkowo wyraźnie wyemituje pierwsze odcinki.
